Zacznijmy od wspólnie przeczytanego cytatu:

“Słońce kryło się właśnie za górami, pomiędzy mną a szybko matowiejącym niebem rozpościerał się tylko dziurawy parasol z długich listków wierzby. Za chwilę miały pojawić się między nimi pierwsze gwiazdy. Przerzedzonymi koronami drzew kołysał wieczorny wietrzyk.”

Jak wam się podoba ten fragment? Czyż nie uroczy? Wietrzyk, korony drzew przerzedzone a długie listki wierzb tworzą dziurawy parasol… Nagromadzenie metafor i przymiotników byłoby wybaczalne, gdyby to był tylko fragment, niestety całe opowiadanie “bambi” z tomu opowiadań “pan wszystkich krów”...

W “Biblioteczce Promyczka” (nie dajcie się zwieść!) ukazał się komiks z dołączoną animacją pt. “Fatima. Historia dzieci, które widziały Matkę Boską”. I jest to porażająco kiczowata rzecz. Tak potworna, że choć przeważnie unikam tu pisania o książkach religijnych (bo trochę nie ma o czym), to tym razem skreślę kilka gorzkich słów.

Zacznijmy od historii - zaczyna się grzecznie, do trójki pastuszków przylatuje postać przedstawiająca się jako Anioł Pokoju i każe dzieciom modlić się o wybaczenie “tym, którzy nie wierzą” (a uśmiechnięte słonko promienieje nad dzieciaczkami). Były to czasy, gdy...

Lubimy rzeczy ładne i dlatego “POW. Ilustrowany atlas architektury Powiśla” mimo pewnych drobnych mankamentów wyróżniamy uśmiechem (🙂) i zdjęciem z nadwiślańskiej plaży nietekstylnej. Szczelniej zaś ubrani przechadzamy się po Powiślu aktualnie bardziej świadomi otaczającej nas przestrzeni i za to wdzięczni jesteśmy Małgorzacie Omilanowskiej i Katarzynie Uchowicz a za koncepty i ilustracje Magdalenie Piwowar, Maciejowi Drążkiewiczowi, Mateuszowi Gryźle i Łukaszowi Gadomskiemu. Dobra robota!

Książka ma indeks i bibliografię, za co kolejne serduszko (❤)

I bardzo fajnie jest, gdy na przykład...

Tom wierszy (i teraz możecie skrolować łola dalej) Przemysława Owczarka pt. “Jarzmo” kupiłem dla okładki, bo ładnie wyglądała w jpgu. To nie jest jedyna dobra rzecz, którą można o tej książce powiedzieć ale ponieważ mogę powiedzieć o niej więcej złych rzeczy niż dobrych, a dzisiaj mam ochotę na bycie miłym zostawię was z fragmentem wiersza i krótkim komentarzem.

Płynie chuj po wodzie woda go nie chwyta Nie ten chuj, co pisze Tylko ten, co czyta.

Płynie chuj po wodzie Woda go kołysze Nie ten chuj, co czyta Tylko ten, co pisze.

Autor zaznaczył kursywą, że jest to cytat z wulgarnej...

Poznań, 1945 rok. Rosjanie wkraczają do miasta, wypierają Niemców z kolejnych dzielnic, walki trwają kilka dni. Nasza bohaterka jednak nie jest zachwycona stylem wyzwolenia. W dzienniku pisze:

“Ogólne wrażenie raczej bardzo ujemne. Porównuję z wkroczeniem wojska niemieckiego w 1939 roku. Było to jednak, może tylko w wypadku, z którym się spotkałam, kulturalne, wstrzemięźliwe opanowanie kraju! Tu - żądza niszczenia, żadnych form, bardzo różny poziom. Jesteśmy mocno rozczarowani!”

Mocne 3 na 10…

Lektura dzienników pisanych przez młodych ludzi “tużpowojnie” to doświadczenie, które wszystkim...

Wydawnictwo LTW słynie z wydawania książek, których nikt wydać nie chce, stąd w ofercie wydawcy choćby dzieła Floriana Czarnyszewicza, który to pisarzem jest zaskakująco dobrym a jego powieść “Nadberezyńcy” z pewnością wam umknęła, choć to proza co najmniej ciekawa. Niestety LTW słynie też z ohydnej szaty graficznej, jaką nadaje swoim książkom. Gusta estetyczne decydentów wydawnictwa są prostackie i czerpią z repozytorium narodowego, do którego hasło dostępu powinno być już dawno zapomniane. Niestety zdarza się, że LTW wyda książkę, która mnie zaciekawi i wtedy z bólem decyduję się na...

Wydawanie wyroków na literaturę jest zadaniem wbrew pewnym pozorom bardzo trudnym. Musi mieć bowiem osoba recenzująca świadomość, że jej zdanie niekoniecznie podzielane będzie przez większość i czasem w imię walki o sprawy dla siebie ważne, trzeba zjechać literaturę, która może się podobać. “Terremoto” Jarosława Mikołajewskiego zaczęło się od literackiego trzęsienia ziemi - świetne otwarcie, mocny start i strona po stronie spadanie w otchłań literackiego pustosłowia i kiczu, w którym zamiast poetyckiego reportażu o trzęsieniach ziemi dostajemy roztrzęsiony, pretensjonalny portret autora.

Mak...

Pytacie czasem w listach, jak oceniać poezję, na co postawić, zwłaszcza że poezja współczesna rymować się nie chce i z rytmiki ma oceny dość słabe. Odpowiadam zatem jako czytelnik poezji wszelakich - nie wiem. Czasem spodoba mi się temat, czasem konstrukcja jednego wiersza, niekiedy dopiero cały tom “coś mówi” (“W” Sendeckiego, które rozbite na poszczególne wiersze jest pozbawione sensu)... różnie bywa.

Po tym jakże mądrym mikrowykładzie z poetyki przejdźmy do tomu Dariusza Suski, “Ściszona nagle życie” (wyd. Znak). Otóż jest to tom, który mi się nie spodobał. Lekturą był on mi nudną, choć...

“- Nazwisko?

Nazwisko, nazwisko, jakie on miał nazwisko, ten Motełe?

Na Ceglanej, Ciepłej, Grzybowskiej i na Walicowie znikają ostatnie rudery, resztki kalekich murków, pamiętne miejsca. Rosną wyniosłe bloki ze szkła i betonu; zanim bagier usunie do końca stary gruz i przebije nowe trasy, już znikają jedna po drugiej nazwy wymarłych zaułków. O, zaułki małego getta, nie ma was. Miasto ruin, które oglądam jeszcze w dręczących snach, gdzie się podziało? Tutaj żaden dom nie stoi na swoim miejscu, ani przystanek tramwaju; ulice i place nazywają się inaczej, mosty łączą już inne brzegi, a niedługo...

“Pieśń ujdzie cało…” to wydany pięć lat temu reprint antologii wierszy “o Żydach pod okupacją niemiecką” jak głosi podtytuł. Opublikowany pierwotnie w 1947 roku i zredagowany przez Michała B. Borwicza zrobił na mnie spore wrażenie, ale nie wierszami, bo te - w większości jednak dość przeciętne i sztampowe “dzieci swoich czasów”, ale wstępem Borwicza. Omawia bowiem redaktor tomu zarówno historię wydawania poezji żydowskiej w trakcie wojny, próbuje pokazać zarówno źródła twórczości poetyckiej, sytuację “sceny literackiej” w gettach (zwłaszcza warszawskim), jak i najważniejsze zjawiska w...