Rozmawiałem z Ewą Cieślik – koordynatorką redakcji Lubimyczytac.pl oraz Jackiem Weichertem z Allegro o trwającym Plebiscycie Książka Roku 2020.

Wydarzenie takie jak to, to idealna przestrzeń do dyskusji o czytelnictwie i książkach. Uczestnicy porozmawiają również o specjalnej charytatywnej kategorii Plebiscytu, w której użytkownicy decydują o nagrodach pieniężnych dla Fundacji oraz Stowarzyszeń związanych z literaturą.  Do zobaczenia! Pamiętajcie również o tym, że głosowanie w Plebiscycie trwa do 28.02.

Dzisiaj Dzień Kota, nie myślcie, że nie pamiętam. Wszyscy chyba znamy kota z pustego mieszkania, ale warto dzisiaj inne koty też poznać. Dwa kocie wiersze w przekładzie Piotra Sommera na dobrą noc.

---

Charles Reznikoff

* * *

Kot po drugiej stronie okna

wpatruje się

w kroczące po trawniku gołębie.

Ot marzenia, marzenia lenia.

---

Brian Patten

Co koty pamiętają z dni?

Pamiętają, jak wraca się z zimna,

i miejsce najcieplejsze, i gdzie dostają jeść.

I gdzie zadano im ból, pamiętają wrogów,

nerwowość ptaków, ciepłe opary ziemi,

użyteczność kurzu.

Pamiętają skrzypienie łóżka, krok właściciela,

smak ryby, cudowną śmietanę.

W najnowszych Książki. Magazyn do czytania piszę w mikrorecenzji o "Bestiariuszu nowohuckim" Elżbiety Łapczyńskiej, może ją dostrzezecie pomiędzy reklamami, choć najbardziej mi zależy byście dostrzegli i dostrzegły książkę, bo warto.

-

W tej naszpikowanej znaczeniami, rytmicznej, muzycznej prozie Łapczyńska jakby przy okazji, choć konsekwentnie, pokazuje warunki, w których żyli skoszarowani pracownicy i pracownice Nowej Huty, obnażając niewinność założycielskiego mitu. To oskarżenie, które zdolny jest unieść tylko liryczny bestiariusz. Jak w “bestiariuszach” bohaterów fantasy, tak i tu jest...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Książkę Piotra Ibrahima Kalwasa warto czytać w różnego rodzaju szkołach pisania, by pokazać uczestnikom i uczestniczkom jak łatwo można z wciągającej opowieści na granicy kiczu i przegięcia popaść w sztampę i nudę. “Dziecko Księżyca” zaczyna się mocno - lata 70., kolonie, dziecięce miłości i emocje, wychowawca kolonijny na ostro romansujący z księdzem, jest duszno, soczyście, erotycznie i nieoczywiście, a do tego sadomaso. Czym Piotruś nasiąknie za dziecka, tym zakiełkuje później. Kalwas bawi się autobiograficznymi nawiązaniami, bo bohater, Kalwasik zapożycza wiele od swojego twórcy, ale...

Pisała w przedmowie do "Spóźnionej": "Kto może skuteczniej budować mosty porozumienia pomiędzy naszymi narodami aniżeli ludzie piszący, ludzie słowa? Bo przecież wszystko zaczyna się od słów. Słowa mogą zabijać albo wskrzeszać. Człowiek rodzi się w jakimś kraju, jakimkolwiek. Mówi się do niego jakimś językiem, jakimkolwiek. Matka śpiewa mu w tym języku kołysanki, strofuje go, ojciec rozśmiesza, opowiada bajki. I staje się ten język najistotniejszym językiem jego życia. A ja urodziłam się w Polsce i mówiono do mnie po polsku. Całe spektrum moich pierwszych doznań – dobrych i złych –...

Pomysł Kaczanowskiego na “Utratę” jest równie kreatywny jak pomysł głównego bohatera tej noweli na swój prezent urodzinowy. Robert, pracownik agencji reklamowej wymyślił bowiem, że na czterdzieste urodziny chce dostać kamerę, którą nakręci film. Pomysł ma tylko na pierwszą scenę - będzie stał przed lustrem w łazience i myjąc zęby, masturbował się. Bardzo kreatywne.

Niestety pomysł autora na książkę przypomina pomysł Roberta na film - ponad sto stron średniociekawej opowieści o trudach pracy w korporacji, problemach w związku, z wychowaniem dziecka i trochę sztubackich, męskich żartów, a do...

Niech już przyjdzie wiosna 2021. Wiersz Kamili Janiak z tomu "Zakaz rozmów z osobami nieobecnymi fizycznie". Tom nierówny okrutnie, ale momentami wciągający.

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)