Mimo lekkiej, obyczajowo-przygodowej formuły, Łozińskiemu udało sie napisać książkę monumentalną, w odtworzeniu świata, którego nie ma, w przywróceniu naszej wyobraźni bohaterów, o których polska historia i literatura zapomina, w wielopłaszczyznowej opowieści o marzeniach i celach, które przerwie dramat Holokaustu. Fascynująca książka, którą naprawdę trudno odłożyć. (Wpis sponsorowany przez moją wielką radość lektury) #zdaniemszota #mikołajłoziński #stramer #wydawnictwoliterackie #tylkodobraliteratura

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 20, 2019 o 2:12 PDT

"Przed światem udajemy, że nasz kot kocha nas ślepą, szaloną miłością" pisał o Iwanie Tadeusz Konwicki, a ilustrowała Danuta Konwicka. #zdaniemszota #kotiwan #tadeuszkonwicki #znak

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 19, 2019 o 12:40 PDT

Horror vacui - Słowik, Szot, Zimowla, Tajfun. #zdaniemszota #umiemywselfie #dominikasłowik @dominikaslowik #znak #porozmawiane

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 18, 2019 o 10:17 PDT

Pozdrawiamy, kociaki! #zdaniemszota #kotiwan #piesektajfun

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 17, 2019 o 12:30 PDT

Pięknie baja Radek Rak. Nie pamiętam, by ktoś mi tak ładnie bajki opowiadał. „Baśń o wężowym sercu” choć układa się w powieść, jest cyklem baśniowych opowieści, których głównym bohaterem jest Jakób Szela, bohater ludowy. Rak czerpie z wielu źródeł – etnograficznych zapisów, baśni ludowych, bajki, fantastyki i tworzy niejednoznaczne dzieło, w którym na równi obcują ze sobą brutalna opowieść o losie chłopów w rozbiorowej Polsce jak ludowa baśń, w której węże mówią do ludzi, a człowiek jest tylko marną częścią natury. Nie czytajcie tego jednak „ciurkiem”, a dawkujcie sobie, bo wtedy...

Moje miasto. #zdaniemszota #olgatokarczuk #warszawa #literackinobel2019 #nobelliteratureprize2019

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 15, 2019 o 12:40 PDT

Dla Książki. Magazyn do czytania przeczytałem nową książkę Janusza Leona Wiśniewskiego. Było to doświaczenie słodko-gorzkie, ale też chwilami kuriozalno-zabawne. W felietonie dopowiadam jakich scen mi zabrakło i dlaczego publiczna masturbacja do lustra nie jest czymś, co dodaje uroku literaturze. Sprawdźcie!

Gdzieś za Bielefeld zaczynam kolejną przygodę z Mockiem. Golem przede mna i przed Państwem. #zdaniemszota #marekkrajewski #znak #mock #kindle

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 13, 2019 o 11:14 PDT

"Księgi Jakubowe" to opowieść o ciągłej zmianie miejsc (i tożsamości). Metafora tej książki dobrze pasuje do mojego przemieszczania się tutaj. Na zdjęciach misja katolicka, w której głosowałem (Dortmund), spotkanie z Olgą Tokarczuk w Starej Synagodze i Agata, moja serdeczna przewodniczka po polsko-niemieckich relacjach w Zagłębiu Ruhry. Agata uczy Niemców polskiego. Jutro zaczyna z grupą początkującą. Od alfabetu i... tekstu Noblistki. "Ja cały rok na Tobie zrobię", mówi gdy stoimy pod synagogą, do której przyszło około 500 osób. To był bardzo polski tydzień. Zwłaszcza tutaj. "Czasem nic...

Olga Tokarczuk w Essen: "Uświadomiłam sobie, że już nie dostanę żadnych nagród". W pisarkę wpatruje się Katja Riemann, jedna z najbardziej znanych i nagradzanych niemieckich aktorek. Za chwilę przeczyta fragmenty niemieckiego wydania "Ksiąg Jakubowych". #zdaniemszota #olgatokarczuk #katjariemann #literackinobel2019 @magazynpismo

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 13, 2019 o 8:51 PDT