Październik jest miesiącem nagród literackich. Najważniejszy jest oczywiście Nobel, a werdykt ze Sztokholmu w tym roku będzie tym ciekawszy, że nagrodzone zostaną aż dwie osoby (za poprzedni rok, w którym nagrody nie przyznano z powodu wielopoziomowego skandalu). Na naszym podwórku jednak to Nagroda Literacka Nike nie ma sobie równych, jeśli chodzi o znaczenie prestiżowe i - nie ukrywajmy - zainteresowanie czytelników, czyli popularność oraz sprzedaż. Przeczytałem wszystkie z nominowanych książek.

CAŁOŚĆ TUTAJ

Ładny stosik robi robotę. A tak bardziej na serio to zastanawiam się co z tego powinno spaść mi dzisiaj wieczorem na głowę. Bo wczoraj czytałem "Sonatę Krautzerowską" Tołstoja, tak bardzo potrzebowałem uciec od nowości. Ale dzisiaj już nowy ja, więc co by tu... #zdaniemszota #stosikksiazek

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 24, 2019 o 3:04 PDT

Była "Samotność w sieci", jest "Koniec samotności". 18 lat po premierze bestsellera Janusza L. Wiśniewskiego sieć przestała być... no właśnie, a może jednak nadal jesteśmy samotni w sieci? Pamiętacie pierwszą lekturę tej książki? Internet jest inny, ale czy my w nim też? #zdaniemszota #januszlwiśniewski #koniecsamotności

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 19, 2019 o 11:02 PDT

Sześć z siedmiu książek-finalistek Nagrody Literackiej Nike. Strachota, Rejmer, Szczygieł, Rudzka, Twardoch, Kołodziejczyk. Brakuje Kaczorowskiego i jego biografii Oty Pavla. Komu (poza Tajfunem) kibicujecie? #zdaniemszota #nagrodaliterackanike

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 6, 2019 o 12:12 PDT

Znamy już finałową siódemkę Literackiej Nagrody NIKE! Aleksander Kaczorowski - “Ota Pavel. Pod powierzchnią” (Czarne) Marcin Kołodziejczyk - “Prymityw. Epopeja narodowa” (Wielka Litera) Małgorzata Rejmer - “Błoto słodsze niż miód” (Czarne) Zyta Rudzka - “Krótka wymiana ognia” (W.A.B.) Juliusz Strachota - “Turysta polski w ZSRR” (Ha!Art) Mariusz Szczygieł - “Nie ma” (Dowody na istnienie) Szczepan Twardoch - “Królestwo” (Wydawnictwo Literackie) Jest tu jedna książka, której obecność w dwudziestce nominowanych już mnie zaskoczyła (Kołodziejczyk), dwie lub trzy, którym bardzo...

Jestem w biegu. Za chwilę w Krakowie na dłużej, bo Festiwal Miłosza, ale wczoraj wpadłem na chwilę porozmawiać z @katarzyna_tu o Sztokholmie i Szwedach. To też nasz wspólny debiut, bo lubię, gdy Tajfun jest ze mną wszędzie. A Szwecja... cóż - piękny ale dziwny kraj. Więcej w przewodniku autorstwa Katarzyny Tubylewicz wydanym przez @wielkalitera Fot. Szymon Pasaj z @nonfictionfestiwal #zdaniemszota #katarzynatubylewicz #wielkalitera #szwecja #sztokholm #piesektajfun

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Cze 5, 2019 o 1:29 PDT

Dzisiaj krótko, bo książkę czytałem w wersji szczotki przed redakcją prawie rok temu, a dopiero niedawno ukazała się nakładem wydawnictwa Wielka Litera. Marta Mazuś opowiada kilkanaście historii ludzi, którzy – o czym już mówi tytuł – są samotni, a raczej osamotnieni, przez innych, państwo, system. Mazuś opowiada historie pozornie niezbyt chwytliwe, mało medialne, bardzo zwyczajne i odrobinę kameralne. Może przez to o książce nie mówi się za wiele, mimo że fejs mi wyświetla ostatnio dziesiątki dużo słabszych pozycji lansowanych z uporem godnym lepszej sprawy. A może dlatego, że historii w...

Nadchodząca książka Marty Mazuś, "Historie dziwnych samotności" to ciekawie pomyślany zbiór świetnych literacko reportaży. Lepszy od dość jednak przewidywalnego "Króla kebabu". Czytam w jakimś przedkorektorskim i jeszcze pewnie przedredakcyjnym wydaniu i spieszę donieść, że warto zapisać sobie ten tytuł na listę wyczekiwanych wydatków.

Będzie czytane. Nowy Rylski! #kurzojady #piesekczarek #eustachyrylski #blask #wielkalitera

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Cze 4, 2018 o 2:18 PDT

Cześć, Kaśka! Będziesz czytana. #kurzojady #katarzynanosowska #ajazemjejpowiedziala #wielkalitera

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Maj 18, 2018 o 3:20 PDT