Jutro rano dowiemy się kto dostał się do finału Literackiej Nagrody Nike. Kogo Państwo obstawiają? Nominowani to: 🏅“Jaremianka”, Agnieszka Dauksza, wyd. Znak. 🏅“27 śmierci Toby’ego Obeda”, Joanna Gierak-Onoszko, Dowody na Istnienie 🏅“Kalendarz majów”, Konrad Góra, Biuro Literackie 🏅“W czasach szaleństwa”, Magdalena Grochowska, Agora 🏅“Potop”, Salcia Hałas, WAB 🏅“Tancerka i zagłada. Historia Poli Nireńskiej, Weronika Kostyrko, Czerwone i Czarne. 🏅“Feluni”, Ewa Kuryluk, Wydawnictwo Literackie 🏅“Miłość w trybie awaryjnym”, Ewa Lipska, Wydawnictwo Literackie 🏅“Stramer”, Mikołaj Łoziński,...

Dzisiaj na @festiwalstolicajezykapolskiego czas na spotkanie z Barbara Klicką i Filipem Zawada. W duecie z @nogasnastronie przygotowaliśmy zestaw niewygodnych pytań. Bramka numer 1 czy numer 3? Nie rozumiem, czemu jeszcze nie ustawiacie się pod sceną. #zdaniemszota #filipzawada #barbaraklicka #festiwalstolicajezykapolskiego

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 6, 2019 o 1:40 PDT

Pierwszy patronat na własnej stronie! I to od razu patronat nad festiwalem literackim! Zdaniem Szota warto udać się w sierpniu do Szczebrzeszyna na Festiwal Stolica Języka Polskiego, bo można tam spotkać wspaniałych pisarzy i pisarki, miłe prowadzące i prowadzących a do tego Szota. Będę miał przyjemność poprowadzić lub współprowadzić spotkania: 5.08, 12:00 - Rozmowa o języku, wokół Brzechwy - rozmawiam z Mariuszem Urbankiem 5.08, 17:30 - spotkanie z Tadeuszem Sobolewskim i Justyną Sobolewską. Rozmawiam w duecie z Michałem Nogasiem. 6.08, 16:00 - spotkanie z Barbarą Klicką i...

Filip Zawada odpowiada na 5 naszych pytań. Oto pierwsze. A premiera książki Filipa, "Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek" już na dniach. #kurzojady #filipzawada #rozdeptałemczarnegokotaprzezprzypadek #znak

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 4, 2019 o 11:38 PST

Z Filipem Zawadą nie odpowiadamy. Od poniedziałku do piątku śledźcie nasze socjale, by dowiedzieć się o milości, Bogu i języku w nowej powieści Filipa. #kurzojady #filipzawada #znak #kurzojadypatronują

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 1, 2019 o 6:06 PST

„Już trzy razy byłem brany pod uwagę, jeżeli chodzi o adopcję, jednak koniec końców nikt się na mnie nie zdecydował. Ludziom cały czas coś nie pasuje” – zaczyna swoją opowieść bohater powieści Zawady. Niewielu chce adoptować dzieciaka z prowadzonego przez zakonnicę przytułka, który do tego jest przemądrzały i wyjątkowo krnąbrny. Zawada ustami swojego bohatera dokonuje miażdżącej krytyki ludzkości, wiary, religii, dobroci, filozofii. Z brutalno-zabawnej opowieści o nieprzystosowanym do życia chłopcu zrobił wyjątkowo mocną, osobistą wypowiedź, w której poddaje w wątpliwość nasze przekonania i sposoby myślenia.

@nogasnastronie i @kurzojady_insta czyli spiski literackie. Dzisiaj w dobrym towarzystwie Filipa Zawady. #kurzojady #filipzawada #znak cc @ewa_adamik

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Lut 5, 2019 o 7:07 PST

W marcu nakładem Znaku ukaże się książka, przy której się poryczałem i przy której zaśmiewałem się w głos. Łzy przechodziły w śmiech, a radość nagle się urywała. Brutalna, bezkompromisowa, świetna językowo opowieść o ludzkiej (i trochę boskiej) naturze. Nie dość, że książka świetna, to mamy nad nią patronat i jeszcze dostaniemy za to trochę prawdziwych pieniędzy. Nie mogę się doczekać na wasze reakcje na ten tytuł! Jak to mówią - będzie się działo ;)

W Nowy Rok raźnym krokiem, a więc trochę o zapowiedziach. Na jakie tytuły czekam? Najbardziej na te, które już przeczytałem, bo chcę je zobaczyć w wersjach porządnie wydrukowanych, po redakcyjnych poprawkach i w ładnych - mam nadzieję - okładkach.

Już na dniach ukaże się książka Barbary Klickiej, “Zdrój” (W.A.B.) i jest to lektura obowiązkowa, zabawna, wciągająca, a do tego napisana doskonałym językiem. Recenzja za tydzień, ale chyba już wiecie co tam się znajdzie. Po prostu, że tak powiem, musthave. Do maja poczekacie na “Poniewczasie” Wita Szostaka (Powergraph), powieść-dziennik, w której...

Antologie poetyckie to w liceum się czytało, zachłannie ale niekonsekwentnie - gdy widziałem nad wierszem nazwisko autora czy autorki, której raczej nie lubiłem (np. Urszuli Kozioł, której wtedy za cholerę nie mogłem kupić, a teraz bardzo cenię), przechodziłem dalej. Zapewne w ten sposób ominęło mnie niejedno wielkie odkrycie, ale życie jest za krótkie by przeczytać wszystkie wiersze. Z tą tezą na pewno nie zgadza się Artur Burszta, który ułożył dla nas najlepszą antologię z jaką miałem do czynienia. “100 wierszy polskich stosownej długości” to sto (niespodzianka!) wierszy bardzo różnej długości autorstwa 44 osób.