Kilka tygodni później niż zwykle, ale oto jest! Lista 20 nominowanych do Nagrody Literackiej NIKE za rok 2021 - Anna Ciarkowska - „Dewocje", WAB - Anna Cieplak - „Rozpływaj się", Wydawnictwo Literackie - Artur Domosławski - „Wygnaniec. 21 scen z życia Zygmunta Baumana", Wielka Litera - Agnieszka Gajewska - „Stanisław Lem. Wypędzony z wysokiego zamku", Wydawnictwo Literackie - Magdalena Grzebałkowska - "Wojenka. O dzieciach, które dorosły bez ostrzeżenia", Agora - Jerzy Jarniewicz - "Mondo cane", Biuro Literackie - Justyna Kulikowska - „Gift z Podlasia", WBPiCAK - Joanna Ostrowska...

W dzisiejszej GW onlajn znajdziecie mój obszerny portret Wita Szostaka, "najmniej znanego najlepszego polskiego pisarza". --- Jako Wit Szostak każdą książką zaskakuje czytelników. Jako Dobrosław Kot tworzy oryginalną koncepcję filozoficzną. Kim jest i dlaczego nigdy nie będzie pisarzem uwielbianym przez tłumy? Od czasu debiutu w 2003 roku Wit Szostak napisał kilkanaście powieści. Jako Dobrosław Kot - bo tak w rzeczywistości nazywa się nominowany w 2013 roku do Literackiej Nagrody "Nike" autor - dołożył do tego kilka ważnych esejów filozoficznych i artykułów. Mimo to wciąż jest...

Ander Izagirre, autor wyróżnionej prestiżową nagrodą książki "Potosi. Góra, która zjada ludzi", podczas gali upomniał się o siedzącego od trzech miesięcy w areszcie dziennikarza Pablo Gonzaleza, którego polskie służby zidentyfikowały jako agenta Rosji.

Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego wręczono – po raz 13. – w sobotę w warszawskim Teatrze Studio. Tegorocznym laureatem został Ander Izagirre za książkę "Potosí. Góra, która zjada ludzi" w przekładzie Jerzego Wołk-Łaniewskiego. Piszący po hiszpańsku Bask pokazuje walkę boliwijskich dziewczynek o lepsze warunki pracy w kopalni. I ich walkę ze wszechobecną przemocą.

Indyjska pisarka Geetanjali Shree i jej powieść "Tomb of Sand" przełożona z hindi przez Daisy Rockwell z Międzynarodowym Bookerem!

Więcej TUTAJ

Gdy Rosja zaatakowała w lutym Ukrainę, Andrij Kurkow był pierwszym pisarzem, o którym pomyślałem - chcę z nim pogadać.

Dlaczego? Bo jako jeden z nielicznych współczesnych pisarzy ukraińskich odniósł sukces nie tylko w naszej części Europy. Bo pisze po rosyjsku i to z pewnością - przynajmniej w latach 90.- pomogło w tym sukcesie, a dziś sprawia, że mam wiele pytań. Bo jest prezydentem ukraińskiego PEN Clubu, a ja jakoś wciąż wierzę w tego rodzaju instytucje. No i czytałem jego książki. Udało się i dzisiaj efekty znajdziecie w gazecie.

---

WSZ - Język determinuje to, jak myślimy. To jak ty myślisz?

Serhij żadan Człowiekiem Roku “Gazety Wyborczej”!

- Wojna jednak kiedyś się skończy, nawet jeśli dzisiaj wygląda na nieskończoną. Pozostają miasta, pozostają drogi, pozostają głosy, pozostaje pragnienie mówienia, pragnienie słuchania - pisał Serhij Żadan w eseju dołączonym do niemieckiego wydania "Życia Marii" (“Життя Марії”), tomu na który składają się jego własne wiersze. 

W oryginale po ukraińsku tom uzupełniały przekłady poezji Czesława Miłosza autorstwa Żadana. Książka ukazała się w 2015 roku, a trasa promocyjna autora objęła 33 miasta. Żadan w Ukrainie jest gwiazdą niczym najwybitniejsi...

Skróconą wersje tego tekstu znajdziecie na Wyborcza.pl

- W Wałbrzychu nikt zapomnieć nie chce - deklaruje w imieniu ponad stu tysięcy mieszkańców Magdalena Okraska z Zawiercia. I dodaje, że jest to miasto palimpsest. To są myśli, które sformułować może średnio wykształcony człowiek chwilę po wyjściu z pociągu w Wałbrzychu i lekturze jednego reportażu o biedaszybach.

Dzisiaj pełna wersja tekstu, którego skrót - dla tych, co nie mają za dużo czasu na lekturę - znajdziecie w komentarzu.

"Nie ma i nie będzie" to świetny przykład na to, jak można napisać reportaż, który jest emocjonalnym szantażem...

- W pisanym po angielsku fantasy "słowiańskość" czerpana jest z rosyjskiego folkloru. Chciałam, by u mnie pobrzmiewała Polska - mówi Alicia Jasinska. Australijska pisarka stworzyła wciągającą, queerową opowieść o dawnej niby-Polsce.

Młodzieżowa powieść fantasy o nastoletnich służkach czarownic, które zdobywają dla swoich pań serca polskich możnowładców, wyszła spod pióra Alicii Jasinskiej, australijskiej pisarki z polskimi korzeniami. 

Więcej tutaj

"Ta część mnie, która każdego poranka musi sprawdzać, co jeszcze Rosjanie zbombardowali w ciągu nocy, powie, że rosyjska kultura sama wydała na siebie wyrok i z każdym kolejnym ostrzałem, każdą mogiłą ten wyrok się wydłuża i zmierza wprost ku karze śmierci. Ci osiemnastolatkowie strzelający cywilom w potylice raczej nie czytali Brodskiego i nie słuchali Szostakowicza, nie byli na przedstawieniu baletowym i już raczej nie będą. Zadbamy o to. Moja wrażliwsza połowa każe mi powiedzieć, że kulturę rosyjską musimy bojkotować aż do wygranej Ukrainy i wycofania ostatnich oddziałów z terytorium...

- To był tata-kwoka.

- Rodzina to odpowiedzialność, a matka się jej bała.

Z Agatą Passent na rozmowę o zapiskach i korespondencji Agnieszki Osieckiej zebranych w tomie "Czekając na człowieka" umawialiśmy się na początku roku. 14 lutego, tuż przed naszą rozmową zmarł Daniel Passent.

Agata Passent przełożyła rozmowę o jeden dzień.

- Dziękuję, że przyszłaś. Jestem trochę zaskoczony.

- Dlaczego? Myślałeś, że będę płakać cały dzień?

- Ludzie różnie reagują.

- Dużo płaczę. Utrata to proces, który nigdy się nie kończy. Najbardziej współczuję jednak wnukom, bo one najmniej dziadkiem zdążyły się "napaść",...