Podsumowań czas nastał. Najważniejsze książki 2017 roku? Spróbowałem je pozbierać z półek i przypomnieć sobie, dlaczego wydają mi się ważne i istotne.

Nie wierzę w “książki roku”, lektura ukończona przed tygodniem bywa ważniejsza niż ta styczniowa, czasem książka przeczytana kilka lat temu urasta do aktualnie ważnej z powodu jakiegoś zdarzenia w życiu prywatnym, wystawy czy lektury. Książki żyją i reaktualizują swoje znaczenie. Weźmy choćby “Puca, Bursztyna i gości”, lekturę kiedyś dla mnie najważniejszą, najcenniejszą i pamiętaną przez lata. Dziś nieufnie patrzę na siebie zakochanego w...

Pod wpływem ostatniej mody na listopadowe rankingi postanowiliśmy się też trochę rozerwać, a że mamy dziś lubieżny dzień, to ułożyliśmy sobie zestawienie Najpiękniejszych Poetów Polskich, zwane też inaczej, ale może niech to zostanie już tajemnicą. Taki już nasz urok, będąc kobietą hetero i mężczyzną gejem możemy mieć wspólne obiekty westchnień.

W dziesiątce pozostało jeszcze kilka miejsc do obsadzenia, zapraszamy do przyłączenia się to tej hm... zabawy.

P.S. Oczywiście tak naprawdę wszystkie miejsca powinien zająć poeta Marceli Szpak, ale tutaj nie będzie wspierania znajomych, o nie.

P.S.2 Od...

“Minimum” jest tomem poetyckim (halo, nie uciekamy, zostańcie na te kilka minut!) zaskakującym choćby z tego powodu, że jego autorka jest naukowczynią, biolożką zajmującą sie roślinami. Próbowałem coś zrozumieć z jej badań, ale po stwierdzeniu na fejsie, że wyniki swojej pracy odczytuje z okresów dV nutacji i mikronutacji z transformaty Fouriera i korelacji wobec przyspieszenia grawitacyjnego mój mózg znalazł się na granicy przegrzania. Dużo tej biologii w jej poezjach. Jakbym chciał być złośliwy (a ja nie muszę chcieć, ja jestem) to był mógł napisać, że większość wierszy z “minimum” to...

Nowy tom poezji tegorocznej laureatki Kościelskich. Jak nie trudno się domyślić w środku będzie o roślinach i naturze. Okładka urocza, środek mnie jednak rozczarował. #kurzojady #urszulazajączkowska #minimum #warstwy

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) 5 Lis, 2017 o 1:22 PST

Przemysław Witkowski jest poetą najwyraźniej nielubiącym wierszy złożonych z więcej niż sześciu-siedmiu wersów. Tym chyba można tłumaczyć fakt, że w tomie “Taniec i akwizycja” znajdziecie kilkadziesiąt krótkich, precyzyjnych utworów poetyckich, które rzadko bronią się pojedynczo, ale jako tom dają do myślenia. Ja na przykład po lekturze wierszy Witkowskiego pomyślałem “jakie to wszystko jest smutne”, co nie jest myślą epokową ale dość przytomną reakcją na wiersze, w których współczesność pokazana jest jako ciągłą walka pomiędzy postawą proaktywną a wycofaniem i rozczarowaniem.

W wierszu “Dylematy” Witkowski prowokuje:

Tomik wierszy przyjechał. #kurzojady #wydawnictwowarstwy #tanieciakwizycja #przemysławwitkowski #poezja #poetry #instabook

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Sie 10, 2017 o 2:52 PDT

Jakie czasy, taki Ginsberg?

Buforuję tomik "Taniec i akwizycja" Przemysława Witkowskiego i nawet jakoś mi się to uplouduje do mózgoczaszki.

Dzień dobry, zapraszamy do nowej "Suszarni". Tym razem mówimy o "Rzeczach warszawskich", "Wielkiej księdze robali", "Moralistach" Katarzyny Tubylewicz, "Barbie i Ruth" Robin Gerber, książkach Jamesa Ngugi (aktualnie Ngũgĩ wa Thiong’o), jeszcze dwa słowa o "Sztuczkach" Joanny Lech a na sam koniec niespodzianka. Zapraszamy!

Przyjechały "Wiersze zebrane" Grochowiaka. Przytuliłem i najchętniej to bym już zamknąl biuro i oddał się lekturze. Ale jeszcze chwilka. #stanisławgrochowiak #wydawnictwowarstwy #poezja #kurzojady #redaktorszot #poetry #instabook

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Cze 6, 2017 o 5:52 PDT

Kupiłem dwa egzemplarze. Jeden na półkę, drugi do czytania i pożyczania. O! Taki koleżeński będę.

Stanisław Grochowiak nie miał zbyt wiele szczęścia do ilustracji w swoich książkach dziecięcych. Wydane w 1973 roku "To było gdzieś" i o pięć lat młodszy, "Biały bażant" z ilustracjami Marii Sołtyk nigdy mi się nie podobały, przyciężkie, przestylizowane, może sprawdzały się czterdzieści lat temu, ale współcześnie jednak rażą. Kilka lat temu ukazała się baśń Grochowiaka "Żyjątko, biedajstwo i ci inni" również z ilustracjami Sołtyk. Szczęśliwie dzięki wydawnictwu Warstwy w nasze (i mam nadzieję,...