"Ponad 300 dinozaurów"!!! Niczego mi więcej dziś do szczęścia już nie trzeba. 300! Dinozaurów! Do tego zilustrowanych przez Dietera Brauna, którego surykatki (obok wielkiej wszy łonowej) dumnie wiszą u mnie w przedpokoju. . W książce są też tatuaże na wodę! Moje wielkie wewnętrzne dziecko wylazło na wierzch i rozrabia. #zdaniemszota #dinozauryodadoz #dieterbraun #matthewgbaron #grażynawiniarska #wydawnictwokropka #znowujestemwpodstawówce

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 25, 2020 o 9:46 PDT

Wojciech Szot: Pisać, jak śpiewać, każdy może. Pod oknami jurorów Nagrody Gombrowicza wystaje armia debiutantów i debiutantek?

Justyna Sobolewska: – Może nie armia, ale z roku na rok mamy coraz więcej zgłoszeń. W tym ponad sto. Może się przez to wydawać, że ludzie więcej piszą i jest więcej debiutów, ale zgłoszenia do nagrody to jednak niepełny obraz rynku książki. Choć rzeczywiście, miewam niekiedy wrażenie, jakby każdy już pisał jakąś książkę. Wtedy myślę – kto to czyta?

Czyżby wydawcy zaczęli doceniać debiutantów i z nimi pracować?

– Wydawcy są zarzucani propozycjami. Oczywiście można wydać...

Tydzień temu poprosiłem Was, byście napisali i napisały dlaczego warto czytać Wita Szostaka, a to wszystko z okazji premiery jego nowej książki, “Cudze słowa”. Podobnie jak w “Poniewczasie” Szostak zajmuje się w niej egzaminowaniu możliwości stosowania słów, przygląda się sposobom opisywania świata, tworząc wielokrotny portret Benedykta, człowieka o którym wiemy tyle ile inni nam powiedzieli. Na pewno myślał inaczej niż inni - był powściągliwy, ale czasem wybuchowy i potrafiący bronić swoich racji. Byłby pewnie wybitnym filozofem, gdyby wybrał drogę nauki. Benedykt jednak decyduje się na...

Jeszcze tylko przez trzy dni możemy głosować na Nike Czytelników! Do wyboru mamy: - „Jaremiankę” Agnieszki Daukszy - „27 śmierci Toby’ego Obeda” Joanny Gierak-Onoszko - „Kiedy wybuchnie wojna? 1938. Studium kryzysu” Piotra M. Majewskiego - „Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli” Radka Raka - „Płuczki” Pawła Piotra Reszki - „Pusty las” Moniki Sznajderman - „Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek” Filipa Zawady Przy wielkiej sympatii do książki Zawady (napisałem mu blurba!), koleżeńskiemu wsparciu dla Joanny Gierak-Onoszko, sympatii dla książek Reszki i Radka, docenienia...

Na takiego Twardocha czekałem! Po pełnym fajerwerków “Królu”, przesadzonym, zbyt superbohaterskim “Królestwie”, “Pokora” to książka (prawie) spełniona. Osobiste wynurzenia Aloisa Pokory pisane do ukochanej, tajemniczej Agnes, to opowieść o człowieku nie umiejącym urwać się z historii. Alois będzie Niemcem, gdy trzeba być Niemcem, Ślązakiem gdy jest taka konieczność i chyba tylko bycie Polakiem mu nie wychodzi. Będzie rewolucjonistą, bo wyda mu się, że tak zbuduje własną podmiotowość, będzie buchalterem, gdy uzna, że tak osiągnie rodzinne szczęście i wymarzony spokój. Będzie wszystkim,...

Wiersz o mnie na początku każdego większego tekstu. Później jest łatwiej, ale początki są właśnie takie.

Internet zalała fala memów z udziałem człowieka z kamieniem, co mnie akurat jakoś nie porusza. Za to przypomniał mi się wiersz. Na dobrą noc dla Państwa o śnie kamieni kilka słów od Herberta. Ja tymczasowo urlopuję się od bloga, bo czytam. Ale sprawozdam nad ranem już zapewne.

Już niedługo Państwa i moim gościem będzie Maciej Łubieński, inteligencki postpaniczyk, jak sam o sobie - oczywiście ironicznie - mówi. #zdaniemszota #podcast #maciejłubieński #wab

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 21, 2020 o 2:20 PDT

Dzisiaj proponuję wspólną zabawę. Zacznijmy od tego, że w wyszukiwarkę wpiszecie “Hiroshige” i “Fuji”. Tworzący na początku XIX wieku artysta namalował cykl poświęcony świętej dla Japończyków górze. Trzydzieści sześć widoków na Fuji ukazuje spłaszczony u szczytu stożek, którego zbocza, jak podaje czujny na matematyczne wyliczenia Osamu Dazai, “zbiegają się pod kątem osiemdziesięciu pięciu stopni”. Hiroshige maluje Fuji widzianą z różnych perspektyw - półwyspy Miura, kwiatów wiśni w Honmoku, czy mostu Ichikoku w Tokio. Czasem wyrasta spośród chmur i mgieł, czasem samotnie góruje nad...

Kiedy masz tę samą fotografkę i fryzjera. Mam sporo wewnętrznej radochy z tego zestawienia. Literackie hierarchie w 2020 roku ustanawiane są nie tylko tym, co napisałeś a co masz do powiedzenia poza literaturą. Czy zatem literatura jest tylko tubą umożliwiającą zabranie głosu? Masłowska na okladce GW mówiła, ze "wszystko w co wierzyły starsze pokolenia zostało ośmieszone" (wątpliwe), a Magdalena Parys o niemieckich faszystach. Panowie mówia o Polsce. Wbrew heheszkowemu charakterowi tego zestawienia widzę w nim sporo ważnych pytań o to jak ustanawiane są hierarchie w literaturze, kto tego...