W ostatnich dniach: - przetłumaczyłem picturebooka, co się okazało wcale nie oczywistym zadaniem - napisałem tekst o holokiczu, TikToku i Szczepanie Twardochu. Jeden. - przeczytałem powieść z milionem znaków i zasugerowałem usunięcie z niej stu tysięcy - (prawie) skończyłem redakcję książki, którą jak przyjdzie kryzys to będzie można używać zamiast granatów (Nogaś, jak ci szlo w rzucie piłeczka na wf-ie?) - piłem z okazji premiery własnej książki Ale nic nie sprawiło mi takiej radości jak pisanie dla pewnego magazynu literackiego o książkach Anandy Devi. Pamiętacie ten moment, gdy...

Fani Bukowskiego będą zachwyceni, a przeciwnicy dostaną pewnie mocny oręż do ręki po lekturze “O piciu”. Nie jest to lektura ani przyjemna, ani szczególnie łatwa, ale wiele mówiąca o samym autorze. Bukowski był pisarzem obsesyjnym, któremu nie zależało na “poetyczności”, a na tym, by po prostu pisać, przechodzić do kolejnego wersu, oszczędnie i czasem aż zbyt prosto. Jest w tym nie tylko szalony i bezkompromisowy, ale też niezwykle odważny. Pisze autobiograficznie, z brutalną szczerością, która chwilami może sprawiać wrażenie wykalkulowanej na pokaz. Ale ja - w przeciwieństwie do Michała...

W 27 odcinku podcastu "Zdaniem Szota" rozmawiam z Michałem Kłobukowskim, jednym z najbardziej znanych polskich tłumaczy. Spotkaliśmy się z okazji premiery tomu "O piciu" Charlesa Bukowskiego. Ale rozmawiamy nie tylko o Bukowskim.

"Bukowski jest trudny dla polszczyzny przede wszystkim dlatego, że pisze stosunkowo ubogim językiem, co ja akurat staram się zachować ale też uszanować ucho polskiego czytelnika. Miejscami troszeczkę go podkręcam stylistycznie, urozmaicam. Nie za bardzo oczywiście, bo to dalej musi być Bukowski. Wobec autorów mam wiele różnych podejrzeń, kiedy ich tłumaczę i mam...

Ktoś mnie zapytał kilka dni temu jaką najlepszą książkę przeczytałem w tym roku i bez wahania odpowiedziałem, że "Wileński poker" Ričardasa Gavelisa w przekładzie Kamila Peceli. Dla "Nowej Europy Wschodniej" miałem przyjemność napisać recenzję tej wspaniałej powieści. To książka o mieście, które zmaga się z sowieckim, polskim, ale też żydowskim dziedzictwem, niezwykły fresk przedstwiający jej mieszkańców ale też duchy zamieszkujące widmowe Wilno. Gavelis połączył w tym niejednorodnym dziele krytykę "litewskości" przy jednoczesnym wywyższeniu, wręcz hagiografii litewskiej stolicy. Nie...

Czas na drugą odsłonę tournee wyjazdowego, ale oprócz "Panny doktór Sadowskiej" biorę także zestaw książek wydanych przez Karakter. Są to pozycje przeważnie tak piękne, że nie żebrzę a wysłupłuję zaskórniaki i potulnie idę do księgarenki. A już dziś widzimy się w Poznaniu, w piątek w Sopocie porozmawiam z @mestentyp a w sobotę jestem w Bydgoszczy. Do zobaczenia i przeczytania! #zdaniemszota #karakter #tylkoładneksiążki

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Wrz 2, 2020 o 12:44 PDT

Pomocy! Muszę przeczytać przynajmniej dwa tytuły z kategorii "Y z X" (lub wariancje tego schematu), gdzie X oznacza obóz Zagłady lub równie parszywe miejsce. Co "polecacie"? Jakie macie pytania do autorów takich dzieł i ich wydawców? Co was w tym irytuje, ale też czy jednak znajdujecie w nich coś wartościowego?

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 31, 2020 o 8:55 PDT

To co czytam jutro w drodze na @miastoslowagdynia ? #zdaniemszota #andrealundgren #nicolasdickner #justynaczechowska #magdalenakamińskamaurugeon #pauza @wydawnictwo_pauza

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 27, 2020 o 1:08 PDT

Kolejna doskonała książka Anandy Devi, maurytyjskiej pisarki, którą do tej pory mogliśmy poznać dzięki dwóm wspaniałym powieściom skupionym wokół takich tematów jak przemoc wobec kobiet, czy konflikt międzykulturowy - “Zielone sari” i “Ewa ze swych zgliszcz”.

“Smutny ambasador” to zbiór jedenastu opowiadań eksplorujących naturę człowieka, który u Devi jest zawsze trochę śmieszny, przez co tragiczny, niezbyt mądry, raczej budzący współczucie ale i wprawiający w zażenowanie. Bohaterowie Devi są ułomni, a w przeciwieństwie do dwóch wcześniej wymienionych powieści, komiczni. Autorka bawi się z...

"Nienamacalny i szary, pozwalał teraz czasowi przepływać przez swoją bezczynność i bezużyteczność (...) Podjął bieg swojego życia, usiłując zapełnić je rzeczami błahymi, jak festiwale literackie, które wypełniały mu godziny, lecz nie duszę czy brzuch".

Ananda Devi w przekładzie Krzysztofa Jarosza przypomina mi w drodze na Literacki Sopot o tym, co ważne - pełny brzuch i dusza.

Dobry tytuł na 2020 rok. Po pierwszych stronach nie ma efektu "wow" ani żadnego innego, ale biorę Maria do pociągu jutro i jedziemy na @literackisopot więc sprawdzimy się w praktyce. #zdaniemszota #mariovargasllosa #marzenachrobak #znak

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Sie 20, 2020 o 12:20 PDT