Intelektualnie rozczarowująca jest nowa książka Edouarda Louisa (przekł. Joanna Polachowska) i choć dla wiernych fanów francuskiego pisarza to obowiązkowa lektura, uzupełniająca to, co do tej pory się o nim dowiedzieliśmy, to dla pozostałych czytelników i czytelniczek jest to bardzo niekonieczny zakup. “Kto zabił mojego ojca” to tak naprawde rozbudowany esej autobiograficzny, w którym autor opowiada o swojej relacji z ojcem, relacji swojego ojca z jego ojcem, matką i światem zewnętrznym. Nie ma tu właściwie żadnych zaskoczeń - ojciec nieakceptujący homoseksualności syna, ale zmieniający...

[DOKTÓR SADOWSKA - ŻYCIE PO KSIĄŻCE]

Dzisiaj chciałbym się z wami podzielić dwoma historyjkami.

[1]

Plac 3 Krzyży, dzień chłodniejszy od najcieplejszego dnia w roku o trochę za dużo. Idę z psem, jest poprawnie. Nagle on biegnie w moją stronę. Ma na sobie gajerek, ale cały przybrany jest w kontrolowane szaleństwo. Lekko zadyszany.

- Wojtek? ... Ty napisałeś o doktór Sadowskiej? ... Bo ona leczyła mojego dziadka. Ona mieszkała na Niepodległości, prawda?

[prawda]

No tak, moja prababcia była dozorczynią w tej kamienicy. Drugie piętro, od Asfaltowej, taka mała kawalerka.

[prawda]

Tu była kuchenka...

Gdybyście mieli na targach książki kupić tylko jedną książkę (no dalej, pooszukujmy się, że potrafimy kupić JEDNĄ książkę) to niech to będą “Kości, które nosisz w kieszeni” Łukasza Barysa.

To niezbyt obszerna, bo licząca zaledwie 130 stron powieść, w której nie ma zbędnych słów i zdań. Barys fantastycznie używa języka, który jest tu zarówno poetycki, jak i brutalnie dosadny. Do tego robi z literaturą to, co uwielbiam - tworzy świat, w którym czytelnik się odnajduje, w który chce się zagłębiać i sympatyzuje z większością pojawiających się w nim bohaterów i bohaterek. Świat tragiczny, ale...

Nowy przekład "Ulissesa" tak zelektryzował redakcję, że aż mam newsa na drugiej stronie GW.

Maciej Świerkocki: Nad tym przekładem pracowałem tak naprawdę całe życie. Nie ma takiej lektury, takiego doświadczenia życiowego, które by się nie przydały w pracy nad tym tekstem.

---

No to odliczamy do 14 października!

Z Nogaś na stronie w GW rozmawiamy z finalistkami i finalistami Nagrody Nike. Wczoraj mogliście przeczytać rozmowę Michała z Grzegorzem Piątkiem, dzisiaj zapraszam na opowieść o Śląsku, czyli rozmowę ze Zbigniewem Rokitą.

WOJCIECH SZOT: - Cytujesz w "Kajś" Alojza Ketzlera z Ciska na Śląsku Opolskim: „To nie my przekraczaliśmy granice, ale to granice nas przekraczały". Jakie granice przekroczył Zbigniew Rokita, pisząc książkę?

ZBIGNIEW ROKITA: - Granicę prywatnego i publicznego. Pisząc "Kajś", miałem poczucie odbierania sobie intymności. Fajnie jest mieć miejsce, w którym można się skryć przed...

U Małgorzaty Lebdy trudno wybrać jeden wiersz. Jej tomy poetyckie układają się w cykle, a wiersze opowiadają historie przypominające łancuchy. Wiersze to ogniwa, które oddzielone zdają się tracić wiele (choć nie wszystkie) ze swoich właściwości. Dlatego gdyby Państwo jednak zechcieli poznawać wiersze Lebdy, to radzę udać sie do księgarni. A na dobrą noc wiersz z tomu "Matecznik". Może jeszcze Państwo nie wiedzą, ale poetka aktualnie biegnie Wisłą codziennie pokonując bieg maratoński. Można śledzić na profilu poetki, a akcję nakręca magazyn "Pismo". Projekt "Czytanie wody: Wisła" budzi szacunek.

To nigdy nie miała być rubryka wierszy ułatwiających zasypianie, więc wiersz Justyny Tomskiej z tomu "List do patomorfologa" Państwu dzisiaj wklejam. To poetycki debiut autorki i ciekawa opowieść o śmierci, choć połowę wierszy bym z niego wyrzucił, bo przegadane to trochę i na jedną nutę wszystko. Ale z pewnością ciekawe i miejscami bardzo udane.

To pierwszy reportaż, którego stałem się jednym z bohaterów. Powiedzieć, że to dziwne uczucie, to mało.

Otóż kilka lat temu ktoś powiedział mi, że holenderski reporter chciałby dowiedzieć się więcej o żydowskim osadnictwie na Dolnym Śląsku po II wojnie światowej. A że akurat pracowałem nad tym tematem i uważam, że wiedzą zawsze trzeba się dzielić, to spędziliśmy trochę czasu na rozmowach. I teraz czytam w “opowieści o przetrwaniu Zagłady” jak sam opowiadam o tym, że Wałbrzych jest miejscem, w którym się grzebie. To prawda.

---

- Lepiej by było dla Żydów, gdyby wynieśli się w ogóle z Polski,na...

"Animalia" Anny Adamowicz to jeden z najciekawszych tomów poetyckich jakie w ostatnich latach czytałem. Jakby Państwo chcieli pomęczyć sobie mózgi nad poezją, to bardzo polecam. A tu dziś pierwszy wiersz z tomu, w porównaniu do kolejnych - igraszka. Ale jak smakowita!

Według bukmacherów największe szanse na literackiego Nobla 2021 mają Japończyk Haruki Murakami i pochodząca z Gwadelupy Maryse Condé.

Bukmacherzy biorą pod uwagę nagrody literackie, zwłaszcza te przyznawane za całokształt twórczości oraz poprzednie werdykty Akademii Szwedzkiej.

W 120-letniej historii nagrody nie zdarzyło się, by w dwóch kolejnych latach nagrodę otrzymali pisarze z tego samego kraju. Można zatem (ale jedynie można) spodziewać się, że w tym roku Nagroda Nobla w dziedzinie literatury nie trafi do autorki lub autora ze Stanów Zjednoczonych. 

Kto zatem jest na liście?

Całość tutaj