Dzisiaj o kwestii drażliwej, której nikt publicznie nie porusza, bo trochę nie wypada, bo trochę uzus, a trochę jednak lubimy te czekoladki od wydawców, a ci nadsyłający wina… choć trzeba uczciwie przyznać, że wina w ostatnich latach zdarzają się rzadziej. Ale wciąż wydawcy wysyłają dziennikarzom i recenzentom prezenty, których wartości nawet nie chce mi się sprawdzać, ale w tym roku chciałbym powiedzieć Państwu - dziękuję, oby to było po raz ostatni. Słuchajcie. Lubimy się i często znamy, to całe krytyczne recenzowanie to niekiedy może wydawać się jakiś pic na wodę, bo chlejemy razem na...

Porządkuję dzisiaj swoje zbiory pocztówkowe i w końcu mam czas poczytać rewersy. Na rewersie tej przedwojennej pocztówki z Gottesbergu (dzisiaj Boguszów) zapisano niezbyt wprawną ręką:

"Serdeczne pozdrowienia z Boguszowa posyła Tobie Łucja. Kochany mężu mam prośbę do ciebie, przywieźć z sobą cherbatę i kwasu cytrynowego, bo tu niema nic. Herbate mamy w domu w kredensie pod jajkami. Do rychłego i miłego zobaczenia. Twoja żona Łucja". Dopisek: kwas kupisz w drogerji. Wysłane do Ryszarda Gruszki. Zaadresowane na: Chorzów-Batory, lipiec 1951. Bardzo jestem ciekaw tego czy Ryszard...

Sympatyzując ze wszystkimi świętującymi dzisiaj narodziny Jezusa Chrystusa, chciałbym żebyście też pamiętali o tych, co nie obchodzą, albo co obchodzą z daleka przez las i miedzę. Ale też o tych, co obchodzą dzisiaj Święto Janionowego Narodzenia. 24 grudnia 1926 roku w Mońkach bowiem została na świat sprowadzona Maria Janion.

W "Colloquiach gdańskich" (s. 277-278), które ukazały się na początku lat 70. pisała Janion, że romantyzm polega “na zakwestionowaniu położenia człowieka tu i teraz. Uświadamiam sobie, jak jest — hic et nunc — i mówię: nie, nie ma zgody”. Konsekwencją tego sprzeciwu...

Mamy Louisowo-Eribonowy wysyp teatralny. Teatr Studio zaprasza do obejrzenia na VOD “Końca z Eddym” w reżyserii Anny Smolar, warszawski Nowy Teatr wraz z krakowską Teatr Łaźnia Nowa na “Powrót do Reims” w reżyserii Katarzyny Kalwat, a Teatr Fredry w Gnieźnie  na “Historię przemocy” w reżyserii Eweliny Marciniak. Trochę to zaskakujące, jak książki francuskich pisarzy rozliczających się ze swoim uprzywilejowaniem, klasą społeczną, konstruowaniem tożsamości doskonale odnalazły się w polskich warunkach. Dlaczego? W dużej mierze dlatego, że łatwiej się ogląda coś z zewnątrz - dużo łatwiej...

“Gorzko, gorzko” krzyczą weselnicy w dość radosnym przeważnie momencie. I to był właśnie taki rok - gorzko, ale przecież nie tragicznie. Bez kasy, no ale są oszczędności. Bez sensownych zleceń, ale przecież czasem nie odchodziłem od komputera i książki całymi dniami. Z przeniesioną premierą, ale przecież nieodwołaną. Z jako takim sukcesem mija mi ten 2020. Powoli go podsumowuję - było już top 10 polskiej literatury, były patronaty, a teraz czas na książki, którymi miałem przyjemność w tym roku się jakoś tam zajmować. Gdy Joanna Bator w wywiadzie Michała Nogasia powiedziała, że...

Wbrew pewnym nieprzyjemnym okolicznościom, które wszyscy znamy i mamy ich serdecznie dość, to był dla mnie całkiem przyjemny rok - wyszła moja książka, trochę popracowałem nad książkami innych osób, ale też patronowałem czy pisałem blurby. I tak, ja wiem, że co chwilę pojawiają się opinie, że ile można blurbów, że to płacenie za opinie na okładkę (ale też za nazwisko na niej, polecanie w swoich mediach i czytanie przeważnie na ostry akord, czego już krytycy nie zauważają), ale robię to rzadko i naprawdę uważnie sprawdzam książki, na których miałbym się pojawić z imienia i nazwiska. W tym...

Czas na kolejną polecajkę prezentową. Przypomnę tylko, że za żadną z nich nikt nie zapłacił, choć zdarzyło się sytuacja odwrotne - duże wydawnicywo wydawnictwo kazało mi zapłacić za zrecenzowanie ich książki, tzn zaproponowało, żebym ją kupił z rabatem. Kuriozalność tej sytuacji wzrosła w tym tygodniu, bo dostałem od tego wydawnictwa kartki świąteczne. Odesłałem. A teraz czas na książkę, której nigdy bym nie odesłał - “Rewizje” Dyby i Lacha, czyli pary Dyba Lach i Adam Lach. Nie mam pojęcia czy można go gdzieś jeszcze dostać, ale dla chcącego nic trudnego i jak was znam, za chwilę w...

Też uwielbiacie książki o książkach? Nie dość, że przepadam za wszystkimi esejami o czytaniu (niezbyt o pisaniu, akurat tu jestem wstrzemięźliwy), to jeszcze co roku wydaję jakąś fortunę na książki z D2D o produkowaniu tychże, dlatego jakoś nie zaskoczył mnie fakt, że w okresie choinkowo-prezentowym dotarła do mnie ta książka. Spodziewałem się, że ktoś będzie chciał wyrazić opinie o moim mieszkaniu w którym urzęduje kilka regałów zawalonych książkami i tylko 14 pudeł przygotowanych do eksmisji do piwnicy. Gdy szukałem mieszkania i usłyszałem, że do tego są przypisane dwie piwnice, to...

Czwartą - po "Andzi", nowej części “Historii seksualności” Foucaulta i nowym wydaniu “Imienia róży” książką, którą chciałbym Wam polecić jako idealny prezent w 2020 roku jest to urocze, odrobinę kieszonkowe wydanie “Dżumy”. Dlaczego? Chyba nie trzeba uzasadniać. Warto mieć na wypadek przyszłorocznego wysypu książek postpandemicznych, co by ich nie czytać, a podczytywać sobie Camusa. Przełożyła Joanna Guze, Łukasz Piskorek z Fajne chłopaki  opracował, a PIW wydał.

To książka-legenda i mój ulubiony rodzaj literatury. Czemu ulubiony? Bo jestem fanem wszystkich książek, które powstają mimo woli zmarłego zastrzegającego sobie w testamencie, żeby jego notatki spalić/porwać/zakopać pod drzewem. Dziwisz tak dokładnie palił notatki JP2, że skomponował z nich całą książkę, podobnie redaktorzy Foucaulta nie przyłożyli się do swojego zadania, dzięki czemu legendarna “Historia seksualności” została właśnie wzbogacona o czwarty tom, “Wyznania ciała” w przekładzie Tomasza Stróżyńskiego.

Oczywiście nie czytałem. Bo sobie przeczytam kiedyś, na emeryturze. Ale to...