Dzisiaj w "Gazecie Wyborczej" zadaje najważniejsze pytanie tego roku - czy jak już mamy taką full-time rekonstrukcję historyczną, to czy nie czas na powrót do festiwali w Kołobrzegu i Zielonej Górze?

Pisarze i pisarki podpisali właśnie list wspierający władze w jej "obronie granic" i przeciwko "gwiazdeczkom", które pytają np. "Gdzie są dzieci".

Jeśli myślicie, że twórcy choć słowem zająknęli się o śmiertelnych ofiarach tej obrony przedmurza chrześcijaństwa, to znaczy że jeszcze wewnętrznie nie zaktualizowaliście czasów.

WIĘCEJ TUTAJ

Jak każdy czasem mówiący i nagrywający mam dość niewielkie zamiłowanie do oglądania siebie post factum. Na szczęście w dawce czterominutowej jestem znośny nawet dla samego siebie. Zatem kilka słów o Julianie Tuwimie dla Państwa.   

Nie lubię komentować codzienności, lepiej się czuję gdy coś nabierze już historycznej patyny, ale tym razem sam poczułem wewnętrzny zew.

Krótko acz treściwie o tym, dlaczego zamiast siedzieć na ćwierkaczu warto iść do teatru.

CAŁOŚĆ TUTAJ

Maciej Świerkocki przełożył „Ulissesa” Jamesa Joyce’a jako drugi Polak w historii. Pisanie o tym wydarzeniu niczym o osiągnięciach himalaistów jest jak najbardziej słuszne - Himalaje Translacji zdobyte, nowa droga wyznaczona. Ale po co czytać nowy przekład? I w ogóle po co czytać „Ulissesa”?

Można by na to pytanie odpowiedzieć - „bo trzeba”. Ale to pójście na łatwiznę. Mam nadzieję, że wszyscy już odrobiliśmy lekcję Bladaczki, ale dla tych, którzy nie pamiętają „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza przypomnę, że to wtedy zirytowany i zrozpaczony profesor polonistyki mówi: „Jak to nie zachwyca...

"Czy to dowód literackiego geniuszu, a może pisarskiej pychy?" - pyta retorycznie i ironicznie Antonia Senior w "The Times" po lekturze "Ksiąg Jakubowych". Recenzenci zestawiają powieść Olgi Tokarczuk z "Rajem utraconym" Miltona, "Wojną i pokojem" Tołstoja, a ją samą - z Borgesem.

Uhonorowana m.in. Literacką Nagrodą "Nike" i uznana przez członków Akademii Szwedzkiej za opus magnum Olgi Tokarczuk powieść ukazała się na początku listopada po angielsku w przekładzie Jennifer Croft. Tłumaczka pracowała nad nim siedem lat.

Brytyjskim wydawcą "Ksiąg Jakubowych" jest oficyna Fitzcarraldo z Londynu,...

O tej książce piszą już tabloidy, bo wynika z niej, że nasi wieszczowie w Rzymie przeżywali uniesienia mocno nienormatywne. Bardzo wam polecam, tak bardzo, że aż napisałem na okładkę kilka słów: "Słowacki wielkim poetą był, a jakim był człowiekiem? Marta Justyna Nowicka udowadnia, że wciąż niewiele wiemy o autorze “Króla-Ducha”, a jej queerowe interpretacje epistolografii poety wciągną nawet te osoby, które podczas omawiania “Kordiana” na lekcji polskiego wybrały się na mentalne wakacje. Odruchowo chciałoby się napisać o tej książce, że jest “odważna”, ale nie powinno być niczego...

Kilkaset obiektów - fotografii, ilustracji, obrazów i rzeźb - autorstwa Leopolda Buczkowskiego można zobaczyć na otwartej pod koniec października w Muzeum Sztuki w Łodzi wystawie “Przebłyski historii, przelotne obrazki”. To rzecz bez precedensu. Aż trudno uwierzyć, że dopiero teraz ma miejsce pierwszy publiczny pokaz kolekcji dzieł legendarnego pisarza, który do historii literatury przeszedł dzięki “Czarnemu potokowi”, napisanej tuż po wojnie porywającej i wstrząsającej historii dziejącej się jesienią 1943 roku w okolicach podolskiej miejscowości Szabasowa. Mroczna opowieść o walce...

Nagrodzoną dzisiaj Bookerem powieść "The Promise" Damona Galguta wyda Wydawnictwo Czarne, a więcej o książce i autorze znajdziecie jak klikniecie.

W BBC Radio Theatre w Londynie przyznana została najważniejsza nagroda literacka w anglojęzycznym świecie. Jej laureatem został południowoafrykański pisarz Damon Galgut.

- Myślę, że nie powinno mnie tu być - wyznał w pierwszych słowach zaskoczony Galgut. Dziękując za nagrodę mówił, że odbiera ją w imieniu wszystkich pisarzy z Afryki, "usłyszanych i tych wciąż nie, twórców z tego niezwykłego kontynentu, którego jestem częścią".

W krótkiej laudacji przewodnicząca jury Maya Jasanoff mówiła, że powieść Galguta „łączy w sobie niezwykłą opowieść, bogatą tematykę i historię ostatnich 40 lat RPA", a...

Gdy w Sejmie przedstawiciel Fundacji Życie i Rodzina zupełnie bezkarnie porównuje naszą walkę o pełnię praw obywatelskich do "marszu o władzę" partii nazistowskiej nie robi mi to już większej różnicy - jest to przykre, ale żyję w Polsce i przywykłem do tego, że to boli. Ale ja mam trochę lat i wiem, że gdybym słuchał tych słów w liceum czy gimnazjum (taka historyczna szkoła) czułbym się zdruzgotany. Czy kolejne pokolenia mają dorastać w strachu i lęku? Ile jeszcze osób ma zginąć, by prawicowa szujnia uświadomiła sobie, że słowa mają zabójczą moc? Dzisiaj Tęczowy Piątek, cykliczne...