[ZAMIAST WIERSZA NA DOBRĄ NOC] (polska) KSIĄŻKA ROKU - Mikołaj Grynberg, “Poufne” Dzisiaj już dużo o tych książkach napisałem, ale moją uwagę zwraca fakt, że Grynberg i Rudzka grają znanymi i zgranymi dowcipami tak, że dostają one nowego życia. Dlatego na wieczór krótki fragment z Grynberga, żebyśmy się uśmiechnęli na wieczór. --- Dla wnuków stał się wspaniałym lekarzem, dziadkiem dziwnym, który miewał swoje wzloty. Raz w roku zabierał ich na zakupy. Ku zaskoczeniu wszystkich potrafił kupić stół bilardowy albo rower. Czasami brał ich do restauracji, a po złożeniu zamówienia...

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota)

Rozmawiam z Wojciechem Chamierem-Gliszczyńskim, autorem jednego z najciekawszych tegorocznych debiutów, "Portrecista psów". Jak pisać o historii tak, żeby było uniwersalnie? Kim jest autor? I o co w tym wszystkim chodzi?

Zostałem poproszony o opowiedzenie w Drugim Programie PR o ciekawych i ważnych książkach, które przeczytałem. No to wybrałem. A Państwo co by polecili? Jaka książka ostatnio powiedziała wam coś nowego o świecie? #zdaniemszota #pajtimstatovci #pauza #sebastianmusielak #andruskivirähk #annamichalczukpodlecki #marpress #zbigniewrokita #czarne #szczepantwardoch #WydawnictwoLiterackie

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 21, 2020 o 4:26 PDT

Niejednorodna i nierówna to książka. Zbigniew Rokita w reportersko-eseistycznej formule zabiera nas na podróż po wielu czasach i miejscach. I jak to na wycieczce niekiedy będziemy zachwyceni, niekiedy znużeni, chwilami się pogubimy, ale wrócimy z niej wzbogaceni o wrażenia i wiedzę. Choć ten kto liczył, że po lekturze "Kajś" chaos w jego głowie się uporządkuje, zawiedzie się. Nie taki ma cel ta naprawdę udana książka.

Rokita zaczyna “Kajś” od obszernego wstępu historycznego, który choć już od samego początku odwołuje się do rodzinnej historii autora, to nieznośnie próbuje zastąpić podręcznik...

Lubię robić zdjęcia Tajfunowi. W telefonie mam ich pewnie kilka tysięcy, bo śliczne to to i minki robi, i tak ładnie ziewa, paszczękę rozdziawia, turla się po podłodze w niezrozumiałym przypływie radości, na trawce siada dostojnie i władczo, a biel sierści uroczo kontrastuje z brunatną rzeczywistością. Niekiedy łapię się na myśli, że któreś z tych zdjęć, w czarno-białej tonacji, ilustrować będzie ostatni dzień naszej znajomości. Wspólne psioludzkie życie naznaczone jest czekaniem na jego koniec. W śmiertelność zwierząt wierzymy równie mocno jak we własną nieśmiertelność.

“Portrecista psów”...

Jeszcze tylko przez trzy dni możemy głosować na Nike Czytelników! Do wyboru mamy: - „Jaremiankę” Agnieszki Daukszy - „27 śmierci Toby’ego Obeda” Joanny Gierak-Onoszko - „Kiedy wybuchnie wojna? 1938. Studium kryzysu” Piotra M. Majewskiego - „Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli” Radka Raka - „Płuczki” Pawła Piotra Reszki - „Pusty las” Moniki Sznajderman - „Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek” Filipa Zawady Przy wielkiej sympatii do książki Zawady (napisałem mu blurba!), koleżeńskiemu wsparciu dla Joanny Gierak-Onoszko, sympatii dla książek Reszki i Radka, docenienia...

Finaliści Literackiej Nagrody NIKE. Państwa faworyci/faworytki? Kogo brakuje? 🏅“Jaremianka”, Agnieszka Dauksza, wyd. Znak. 🏅“27 śmierci Toby’ego Obeda”, Joanna Gierak-Onoszko, Dowody na Istnienie 🏅“Kiedy wybuchnie wojna? 1938. Studium kryzysu”, Piotr M. Majewski, Krytyka Polityczna 🏅“Baśń o wężowym sercu albo wtóre słowo o Jakóbie Szeli”, Radek Rak, Powergraph 🏅“Płuczki”, Paweł Piotr Reszka, wyd. Agora 🏅“Pusty las”, Monika Sznajderman, Czarne 🏅“Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek”, Filip Zawada, Znak

Moje refleksje na temat tego zestawu finalistów? Mam poczucie, że to dość bezpieczny wybór – wyleciały tomy poetyckie, nie ma genialnego Konrada Góry, który z nagrodą miałby szansę stać się nowym klasykiem, nie ma Ewy Lipskiej, nie ma też odważnych kobiecych głosów - Kuryluk i Morskiej, przepadła literatura niejednoznaczna gatunkowo, mniej klasyczna w formie. Z drugiej strony doceniono kilka tytułów, które miały mniejszą promocję, czy na które czytelnicy i czytelniczki niekoniecznie się rzucą (Majewski!), co powinno cieszyć. Nike to literacki drogowskaz, nie jedyny, ale wyrazisty.

Cały artykuł TUTAJ

Jutro rano dowiemy się kto dostał się do finału Literackiej Nagrody Nike. Kogo Państwo obstawiają? Nominowani to: 🏅“Jaremianka”, Agnieszka Dauksza, wyd. Znak. 🏅“27 śmierci Toby’ego Obeda”, Joanna Gierak-Onoszko, Dowody na Istnienie 🏅“Kalendarz majów”, Konrad Góra, Biuro Literackie 🏅“W czasach szaleństwa”, Magdalena Grochowska, Agora 🏅“Potop”, Salcia Hałas, WAB 🏅“Tancerka i zagłada. Historia Poli Nireńskiej, Weronika Kostyrko, Czerwone i Czarne. 🏅“Feluni”, Ewa Kuryluk, Wydawnictwo Literackie 🏅“Miłość w trybie awaryjnym”, Ewa Lipska, Wydawnictwo Literackie 🏅“Stramer”, Mikołaj Łoziński,...