Już po kilku zdaniach tej książki wiedziałem, że musimy pogadać. Udało się dzisiaj, zatem jak technika pozwoli to niedługo podcast z Izabelą Morską. Wbrew tematowi książki dużo się śmiejemy. Bo czasem już tylko śmiech nas ratuje. #zdaniemszota #izabelamorska #podcast #znikanie #znak

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lis 15, 2019 o 8:54 PST

Absolutnie Filipiak, dzisiaj Morska. O obszarach odmienności, absolutnej amnezji i poziomach znikania jutro będę chciał porozmawiać, bo wybieram się do Gdyni. A o 19:00 w Muzeum Emigracji rozmawiam z Olgą Gitkiewicz o tym, co robi z człowiekiem świadomość, że nie zdąży. #zdaniemszota #izabelamorska #olgagitkiewicz #dowodynaistnienie #znak

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lis 14, 2019 o 11:03 PST

Mamy roczek!

Rok temu do mojego mieszkania na ulicy Międzynarodowej przyjechał w pooperacyjnym kloszu biały kolega.

Byłaby z tego wielka radość, gdyby nie fakt, że Tajfun kategorycznie odmówił zaprzyjaźniania się z mieszkaniem i postanowił poszukać wyjścia. Z kloszem nad pyskiem miał z tym spory kłopot, zatem wchodził w meble, a nerwowe staccato kolejnych porażek w wychodzeniu z mieszkania, dało się słyszeć przez pół nocy. Na szczęście odrobina tabletki na spanie położyła zwierzę na kilka godzin. Ja poczęstowałem się tym, co z tabletki zostało i poszliśmy spać. Tak minęła noc numer jeden. Psu...

Do śniadania. #zdaniemszota #zadiesmith #mariamakuch #grandunion #znak

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lis 11, 2019 o 2:29 PST

Ten moment, gdy na wieczór planowałeś jakiś powrót do klasyki, a z poczty odebrałeś PSIE SUCHARKI i nie możesz się oderwać. Kocham! #zdaniemszota #psiesucharki #znak #mariaapoleika

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Lis 7, 2019 o 9:16 PST

Biografia kota Iwana to pięknie zilustrowane i świetnie ułożone fragmenty z twórczości Tadeusza Konwickiego, w których głównym bohaterem jest tytułowy zwierzak. Wielki, dumny puszysty kociak, który zawładnął domem państwa Konwickich. Autor napisze o sobie, że jest jego niewolnikiem i nie będzie to tylko kokieteria. Iwan rządził niepodzielnie. Prowokuje mnie to słowo. „Niepodzielnie” – a jednak dzielił. Wybierał sobie ukochanych lokatorów – Tadeusza lizał po resztkach włosów na głowie, czego najwyraźniej odmawiał innym domownikom. Pokochał Marię Konwicką, autor przypuszcza, że z powodu jej...

Są książki, o których usłyszycie, że bolą. Stwierdzenie to z pewnością jest nadużywane w książkowym marketingu, ale przy tej pozycji samo się ciśnie pod palce na klawiaturze. „Znikanie” Izabeli Morskiej boli, uwiera, otwiera nie tylko na - z góry nieudaną - próbę współodczuwania z autorką, ale też na egoistyczne gesty myślenia o sobie, swojej pozycji w systemie opieki zdrowotnej jak i w społeczeństwie. W chorobie odbija się nie tylko kondycja ciała, ale i całego człowieka wobec otoczenia. Gdy zachorujemy, zwłaszcza trwalej, poważniej, znaczenie będzie miało to kim jesteśmy – kogo znamy,...

Czytam "Znikanie" Izabeli Morskiej. Książka o chorobie, o systemie (nie tylko opieki zdrowotnej), o Polsce ostatnich lat. Bardzo osobista, ale też publicystyczna i eseistyczna. Morska wiele uwagi poświęca oczywiście kwestii tego, że życie osób LGBT w Polsce to wielopiętrowa narracja utkana z ukrywania, zakrywania i unikania. Nawet w chorobie trzeba pamiętać, by się przypadkiem nie odsłonić. Nosimy nasze "przenośne więzienia" ze sobą. Przerażająca, ważna proza. 

Markowi Krajewskiemu napisanie “Golema” zajęło trzy miesiące. Informuje o tym na końcu nowej książki. Skubany, pomyślałem. Ma Krajewski co prawda “researchera”, który z pewnością przekopał się przez dokumenty, gazety, topografię i inne ważne do zbudowania tego świata elementy, ale nadal pozostaję pod wrażeniem, bo prędkość nie zabiła tu jakości. Dziesiąta książka z cyklu o Eberhardzie Mocku wciąga na długie godziny i towarzyszyła mi w podróżach pociągowych nie ułatwiając snu.

Jesteśmy oczywiście we Wrocławiu, a właściwie to w Breslau, gdzie wrze tak zwana tkanka społeczna. W szpony...

Ostrzegam! Jeśli o prozie można mówić w kategoriach "prawdziwa", to już dawno żadna powieść nie była tak prawdziwa jak książka Izabeli Morskiej. Czytam dawkujac sobie, ale będąc przekonanym, że jest to literackie wydarzenie. Już się cieszę na rozmowę z Autorką, którą sobie w listopadzie zaplanowaliśmy. #zdaniemszota #izabelamorska #znikanie #znak

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Paź 24, 2019 o 1:13 PDT