Wczoraj Timothée Chalamet przez niemal 140 minut patrzył na mnie z wielkiego ekranu udając, że jest Bobem Dylanem (nieźle udając, przyznaję), więc dzisiaj do kawiarni zabrałem ze sobą Kerouaca “W drodze” w przekładzie Jakuba i Jacka Wasilewskich. Okazją do tej krótkiej opowieści jest nie tylko film, moje marzenia, by udać się w “hot New Jersey night”, jak właśnie wyśpiewuje mi w słuchawki prawdziwy Dylan (“Hurricane”), ale też fakt, że wydawnictwo Replika zadeklarowało zapłacenie za post, w którym poinformuję was o tym wydaniu. Nie ma wstydu informować o Kerouacu, co nie? Są jednak...

Zacznę od nadesłanej dzisiaj opowieści. *** - Rozwodzę się, znalazłam dom, gdzie będę mieszkała z dziećmi. Urządzam się na tyle, na ile czas pozwala. Wczoraj zaczęłam przenosić część swoich rzeczy - w tym książki. Z ponad 400, które mam na regale, wybrałam 20 - tych, które na pewno zostają ze mną na zawsze. I wiesz co? Wzięłam do ręki książkę Marcina Wichy. Zatrzymałam się przy niej na dłuższą chwilę. Chwilę, w której usiadłam na moment, uśmiechnęłam się do dedykacji i przeczytałam ze trzy przypadkowe fragmenty. Wojtek... Wybrałam 20 książek - a tylko przy tej się...

Marcin Wicha (1972-2025) Pisał, że „powinien istnieć specjalny znak interpunkcyjny. Graficzny odpowiednik skurczu krtani”. Powinien. Znalazłby się w tym miejscu. Dokładnie w tym:

O MARCINIE PISZĘ TUTAJ

- W związku z kłopotliwą sytuacją w bieżącym roku i z większymi wydatkami rodzice szykują mi zarobki, bo szczególnie na przednówku brakuje podstawowych artykułów żywnościowych, jak chleb i kartofle. Wynajmują mnie ludzie we wsi do odpasania tak zwanej kolejki przy ogólnowiejskiej trzodzie bydła, pasanego przez pastucha wynajętego na cały okres letniego pasania, a pomoc stanowi dwóch pomocników - tak rok 1908 zapamiętał Michał Więcko, kronikarz wsi Pomygacze. *** - Jest też zupełnie niezwykła "Kronika wsi Pomygacze" Michała Więcki… - opowiada mi dzisiaj Paweł Rodak, profesor z...

- Jeśli coś mam dobrze rozpoznane w Polsce, to sposób myślenia pewnego typu polskich inteligentów. Z tego powodu wiem, jak łatwo jest przejechać się kijem po prętach klatki, w której sami się zamknęli, więc tak, doskonale wiedziałem, jakie będą reakcje - Szczepan Twardoch opowiada o ćwierćwieczu swojej twórczości. I wybiera książkę 25-lecia. *** Wojciech Szot: 25 lat temu… Szczepan Twardoch: Studiowałem na Uniwersytecie Śląskim, na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych. Zacząłem od filozofii i politologii, jednak okazało się, że na politologii na UŚ uczą jakieś...

- Dzisiaj autorów zabija się nie ostrą krytyką, a przemilczeniem - mówi Paulina Małochleb, znana krytyczka literacka, którą możecie znać jako Książki na ostro Rozmawiamy dzisiaj o krytyce, literaturze, pisarzach i pisarkach oraz o tym, co przed nami. Dajemy nadzieję, ale nie jesteśmy zbyt hojni. *** Paulina Małochleb: Krytyka literacka, jeśli chce przetrwać, musi nauczyć się szybciej dostrzegać fenomeny literackie. Gdy „wszyscy" czytają Blankę Lipińską czy „50 twarzy Greya", wśród krytyków słyszy się głosy, że to bardzo słabe powieści i fascynacja nimi szybko minie, więc nie są...

Serhij Żadan z tomu "Skrypnykówka" w przekładzie Bohdana Zadury.

Afery na miliony, dziwne układy i piramida finansowa. To nie "Wołomin", to rynek książki. *** "Czy płacą panowie wydawcom w terminie", pytał w czerwcu 2001 roku Renek Mendruń z branżowego magazynu "Biblioteka Analiz" braci Olesiejuków, właścicieli jednej z największych hurtowni książek w kraju. "Jak każdy na tym rynku. To zależy od wagi dostawcy" - Jacek Olesiejuk nie owijał w bawełnę. Na początku XXI wieku rynek przeżywał kryzys. Od trzech lat nie odnotowano wzrostu sprzedaży. W 2000 roku 17 procent Polaków miało stały dostęp do Internetu. Co dwudziesty Polak zaś deklarował,...

- Skończyłam się, zanim się zaczęłam — powiedziała kiedyś Dorota Masłowska, autorka najgłośniejszego debiutu XXI wieku, czyli "Wojny polsko-ruskiej...". Gdy okazało się, że dziewiętnastoletnia maturzystka z Wejherowa napisała jedną z najoryginalniejszych powieści w historii polskiej literatury, niemal każdy w Polsce poczuł się zobowiązany do wyrażenia opinii na jej temat. Pisarz i krytyk Jarosław Klejnocki, w "Tygodniku Powszechnym" pytał, "czy artystyczny portrety mentalności dresiarskiej jest nam rzeczywiście niezbędny". I dodawał protekcjonalnie: "Tak sobie może Dorotka po prostu...

“Wszystko się zaczyna i kończy w ziemi”, pisze Kora Tea Kowalska w “Patrz pod nogi”, eseju, który będzie czytany przez kolejne pokolenia tych, co czują, że esencja świata zalega w ich mieszkaniach, na strychach, w piwnicach. Tych, co zbierają. Ale też - mam taką nadzieję - tych, którzy kochają przedmioty. Czyli niemal wszystkich. Bo to książka, którą naprawdę musicie przeczytać. Kowalska - archeolożka i kolekcjonerka - opowiada o praktyce zbieraczej widzianej z kilku, bardzo osobistych perspektywych. Pierwsza to perspektywa specjalistki, wykształconej do tego, by… No właśnie, co robi...