“Love story” na jakie zasługujemy. Powieść o miłości, która nie jest łaskawa, a bolesna i pozostawia po sobie zgliszcza. Trudno się oderwać od tej wspaniale napisanej powieści. --- Choć nic nie zapowiadało, że książka o nieszczęśliwej, heteryckiej miłości może mi się spodobać, przepadłem na dwa dni w lekturze. Bo jest w powieści Chapman coś niesamowicie przyciągającego, sprawiającego, że czytelnik chce poznać ciąg dalszy tej trochę nostalgicznej, smutnej i uważnie eksplorującej odcienie miłości, książki. Chapman w "Innym życiu" (tłum. Szymon Żuchowski) niezwykle sprawnie łączy...

Mam tydzień z naprawdę dobrą literaturą - Włodkowska, Bator, a zwieńczeniem tych lektur jest nowa książka Juana Gabriela Vásqueza, "A gdy obejrzysz się za siebie" w przekładzie Katarzyny Okrasko. --- “A gdy obejrzysz się za siebie” to monumentalna saga rodu Cabrerów, w której przegląda się historia XX wieku. Historia wciąż nieukończonej rewolucji. Zacznijmy od pewnej sceny. Sergio Cabrera usiadł w ostatniej ławce. Nic w tym dziwnego, chłopak nie zna jeszcze dobrze języka, którym prowadzona jest lekcja. Czyta książkę. I dopiero po chwili odkrywa, że wszyscy się na niego gapią....

Dwa lata temu do Waszych mieszkań zapukały Violetta przez dwa "t", Berta Koch i inne postaci z "Gorzko, gorzko" Joanny Bator. W tym roku czas na rodzinę Polnych. I nie tylko. Podobnie jak przy "Gorzko…", mam swój naprawdę drobniutki wkład w nowy zbiór opowiadań Joanny Bator. Drobniutki, bo Autorka należy do tych pisarek, co oddają do redakcji bardzo dopracowany tekst, nie zostawiając "konsultantowi" wiele pola do popisu. To miłe. Czas zatem na kilka słów pochwał i mam nadzieję, że podobnie jak ja, zatopicie się w świecie dziwnie splecionych losów bohaterek i bohaterów tej...

Katarzyna Włodkowska napisała reportaż wybitny. Jak już to zdanie wybrzmiało, mogę dodać - z pewnymi mankamentami, które niczego jednak nie ujmują “Na oczach wszystkich”, która to książka jest wstrząsającym, doskonale udokumentowanym i przemyślanym reportażem o niewidzialności przemocy domowej. - To najdłuższe dwadzieścia kilometrów w ich życiu - pisze Włodkowska o ucieczce Ewy i córek z “domu złego”. O tym, co się działo w domu Mariusza Sapały, dzisiaj wie, jak to się kolokwialnie mówi, “cała Polska”. Opisanie historii kilku lat przemocy, zamykania żony w piwnicy, gwałtów, bicia i...

- Mógłby pan powiedzieć żonie, że ją pan bardzo kocha. Moja mama bardzo lubi, jak żona jej tak mówi - odpowiada nieprzyjemnemu trenerowi rezolutny jedenastolatek. Akcja książki Zygmunta Miłoszewskiego dzieje się w świecie z fantazji, ale czym skorupka za młodu… Naprawdę cieszę się, że - w dość nienajgorszym stanie - dożyłem czasów, gdy jeden z najpopularniejszych polskich pisarzy głównemu bohaterowi swojej książki dla dzieci daje dwie mamy. Motto pierwszego tomu “Hydropolis” zaczerpnięte jest z Janusza Zajdla - “Tutaj nie ma miejsca na błędy wychowawcze. Każdy błąd może kosztować...

Munyal, munyal… Cierpliwości… Do wszystkiego można się przyzwyczaić, wszystko wycierpieć, bo od twoich uczuć i potrzeb ważniejszy jest społeczny obowiązek, rola do odegrania. Zwłaszcza, gdy jesteś kobietą. Djaïli Amadou Amal w “Niecierpliwych” (tłum. Joanna Kluza) opisuje losy trzech kobiet z zamieszkującego kraje Sahelu ludu Fulanów, które nie zgadzają się ze swoim przeznaczeniem. Ramla nie chce wziąć ślubu z mężczyzną, którego nie kocha. I choć perspektywa bycia drugą żoną szanowanego biznesmena nie jest wcale najgorszym losem, jaki mógł przypaść Ramli, ślub będzie dla niej...

- Nie widać tego po mnie, ale ja też jestem niepełnosprawna. Nie przez autyzm, ale przez moje otoczenie - mówi Jac den Houting, australijska psycholożka, którą wspomina Clara Törnvall, autorka świetnej książki “Autystki. O kobietach w spektrum” w przekładzie Justyny Czechowskiej. To książka nie tylko o tym, czym jest spektrum autyzmu, jak patriarchalne określanie normy przyczyniło się do niewidoczności kobiet-autystek, czy autobiograficzna opowieść autorki, ale też zadająca pytanie, czy możemy zmodyfikować ramy “normy”, tak by więcej osób miało dostęp do korzystania ze świata. Ma 42...

“Synapsy Marii H.”, poprzednią książkę Hanny Krall, przeczytał Grzesiek spod Dąbrowy, o czym autorka uprzejmie donosi w “Szczegółach znaczących”.

Grzesiek jest “polonistą i wszystko czyta”, książka mu się podobała, ale - jak stwierdza autorka - “jego pochwały się nie liczą”. - Musiała się podobać, bo był uczniem mamy Marysi H., młodszej z dwóch bohaterek - pisze Krall. 

“Synapsy…” przeczytali również: Heniek z Australii, Ania, która uczy matematyki, Aleksander H. z Ligoty, wreszcie sama Maria H., która do książki podobno zajrzała, ale “odłożyła, bo smutna”. Ich opinie też się nie liczą.

Niczeg...

Joan Didion to religia. Czytanie Didion to dla mnie doświadczenie nieomal religijne, a “Biały album” to coś na kształt Biblii tego wyznania. Budzi zachwyt, ale i nieufność. Jak to Księga. Od 1979 roku, gdy ukazało się pierwsze wydanie tej uważanej za najważniejszą książkę amerykańskiej dziennikarki, minęło już sporo czasu. Niektóre tematy podejmowane przez Didion i prezentowane przez nią sposoby patrzenia na świat wciąż fascynują i sprawiają, że na nowo możemy przemyśleć obraz epoki, o której traktuje ta wspaniała książka. Niektóre zaś drażnią i uruchamiają we mnie nieczułego wobec...

(Niemal) wszystkie upokorzenia, które mogą spotkać twórcę komiksów. Nikt nie przychodzi na spotkanie autorskie. Podczas festiwalu komiksowego obrażają cię fani innego twórcy. Kolejka, którą widzisz w punkcie autografów nie jest kolejką do ciebie. Mimo bardzo pozytywnych recenzji, nagle ktoś w niewybredny sposób recenzuje twój nowy komiks. Córka fascynuje się komiksami, ale akurat nie tymi, które ty tworzysz. Połowa twoich “fanów” nie umie poprawnie wymienić twojego nazwiska, a druga połowa myli cię z innym, bardziej uznanym komiksiarzem. Te i inne upokorzenia spotkały na “twórczej”...