Dobrze jest czasem się zatrzymać i posłuchać innych, zwłaszcza gdy mądrze prawią, nie nauczają, nie ewangelizują, a mówią wprost o tragiczności życia i o tym, że starzenie się jest procesem bolesnym, ale mającym swoje piękne strony. Tacy są właśnie rozmówcy Justyny Dąbrowskiej. Zbiór "Miłość jest warta strania. Rozmowy z mistrzami" to z pewnością jedna z tych książek, które dobrze mieć gdzieś niedaleko łóżka, bo gdy już wszystko zrobimy, wygramy lub przegramy bitwę z codziennością, warto pomyśleć razem z nimi. I razem z autorką. Wspólne rekolekcje, zaduma nad miłością, przemijaniem, ale też...

“Nieuprzejmość” Katarzyny Kochmańskiej jest powieścią, która mnie nie uwiodła, co nie znaczy, że nie doceniam literackiej sprawności autorki.  Dlaczego nie uwiodła? Ponieważ jest to kolejna książka o - jak wydawca sam pisze na okładce - “warszawce wyższej klasy średniej”, a zatem taka środowiskowa wspólna masturbacja. W odpowiednich dawkach może być źródłem zaspokojenia i radości, jednak zbyt ekspansywna bywa bolesna. Jakoś żenuje mnie też fakt, że wydawca (i jest nim o dziwo Krytyka Polityczna) pisze na tejże okładce, że “wejście na wernisaż może nieść za sobą więcej niebezpieczeństw...

Najnowsze dzieło Jasia Kapeli w tytule właściwie wyczerpuje swoją treść. “Warszawa wciąga. Tu byłem. Tu ćpałem. Tu piłem. Przewodnik po warszawskich klubach” to przegadana opowieść o tym, co w tytule przeczytaliście, napisana właściwie nie wiadomo po co i nie mam pojęcia, dlaczego ktoś miałby czytać o imprezowych przygodach Kapeli. Poczytałem i czułem się jakby jakiś utalentowany literacko gimnazjalista napisał bloga o swoich wypadach “na miasto”,, następnie ubrał go w leksykon, dodał trochę ciekawostek z życia pewnej, dość nielicznej klasy społecznej i uznał, że warto upublicznić swoje...

Wesoła kompania. WESOŁA. #kurzojady #magdalenakicińska #michałnogaś #krystynadąbrowska #olgabrzezinska

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 12, 2019 o 12:43 PDT

Wywiady Justyny Dąbrowskiej, "Miłość jest warta starania" kiedyś trafią na listę naszego piśmiennego dziedzictwa. Ja zazdroszczę przyszłym pokoleniom, jakiemuś studentowi historii, który natrafi na ten zbiór i odkryje, że kultura myślenia w drugim dziesięcioleciu XXI wieku bywała najwyższej próby.   

O tej książce będzie się mówiło. A ja porozmawiam z Autorem przy okazji premiery. Jaram się. Tłumaczył Marek Fedyszak, wydaje @oficyna_noir_sur_blanc

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 8, 2019 o 12:03 PST

"(...) kobieta musi mieć pieniądze i własny pokój, jeśli ma uprawiać twórczość literacką". "Własny pokój" Virginii Woolf w tłumaczeniu Agnieszki Graff to najlepszy prezent, jaki wszyscy i wszystkie dziś możemy sobie sprawić. Przywitajmy tym samym nowego wydawcę, OsnoVę. Start wymarzony! #kurzojady #virginiawoolf #agnieszkagraff #osnova

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 8, 2019 o 2:32 PST

Czekaj, mrugam. Tyle dobra na jednym zdjęciu. @wydawnictwo_pauza nie ustaje w wydawaniu rzeczy po prostu pięknych. A czy dobrych? Zapewne, ale zamierzam przeczytać w następnym tygodniu. #kurzojady #pauza #tommywieringa #gunnhaldøyehaug #alicjaoczko #annakrochmal #robertkędzierski

Post udostępniony przez Kurzojady (@kurzojady_insta) Mar 7, 2019 o 9:06 PST

Wspaniała książka! Gdy pierwszy raz czytałem “Przed końcem zimy” odstawiałem ją sobie, by nie skończyć za szybko, by jeszcze trochę być razem z Gerrym i Stellą w deszczowym, jeszcze nie w pełni wiosennym Amsterdamie i przeżywać ich miłość (i rozczarowanie nią).  On jest architektem z drugiej, a jak sam o sobie mówi, w gorszych dniach, trzeciej ligi. Ona uczyła literatury. Są ze sobą właściwie od zawsze. Przyzwyczajeni do swoich wad. On ma ich więcej, zwłaszcza, że za dużo pije. Ona wydaje się być najbardziej tolerancyjną żoną świata - jest świadoma jego wad, ale woli obrócić je w żart,...