Noblista odpowiada na zapotrzebowanie Zachodu na kogoś, kto będzie "mostem między kulturami". I choć nie unika mówienia o polityce, są w Turcji tematy, o których nawet Orhan Pamuk nie mówi. I nikt nie pyta go o nie.

W 2023 r. Turcja obchodzi setną rocznicę ustanowienia republiki: 29 października 1923 r. proklamowano oficjalną nazwę państwa, a Wielkie Zgromadzenie Narodowe wybrało Mustafę Kemala Atatürka na pierwszego prezydenta. 

Czy to stulecie Turcy będą świętować jako mieszkańcy kraju demokratycznego i świeckiego, czy autorytarnego i podążającego drogą dalszej islamizacji, okaże się już po tym weekendzie.

Na zdjęciu drzemiący Orhan Pamuk. Sam się narysował.

A ja mam dla was dzisiaj dwie o nim opowieści. I jedną o Turcji.

Zaczynamy?

---

Dwanaście godzin. Codziennie. Tyle poświęcał Pamuk na pisanie “Nocy zarazy”. Pisał w dzień i w nocy. Trzy godziny snu, godzina pisania i znowu trzy godziny snu.

Rysunek pokoju, w którym powstawała powieść znalazł się w uroczej książce, “Uzak Dağlar ve Hatıralar” (Góry odległe i wspomnienia). To wybór kilkuset stron z notatników tureckiego Noblisty, który ukazał się w Turcji w zeszłym roku.

Notatki obejmują lata 2009-2021. Pamuk okazuje się być świetnym rysownikiem....

Wiecie, że Błażej Brzostek, autor "Wstecz. Historii Warszawy od początku" jest też znawcą historii... Rumunii? Dla Oficyna Literacka Noir sur Blanc rozmawiamy o powieści „Złota dziewczynka z Jassów” Catalina Mihuleaka (tłum. Kazimierz Jurczak). Jak klikniecie (kierunek klikania w komentarzu), to dowiecie się więcej o Rumunii pierwszej połowy XX wieku, przybliżymy Wam też genezę słowa „pogrom”... Nasza rozmowa była planowana na 15 minut, a wyszło nam prawie godzinę. Dlaczego? Bo Brzostek jest niesamowicie mądrym gadułą, a to co opowiadał sprawiało, że mi szczęka opadała. Będziecie...

Mój entuzjazm wobec tej książki malał z każdą stroną.

Na “Chwile wieczności” Kjersti Anfinnsen w przekładzie Karoliny Drozdowskiej składają się dwie mikropowieści - tytułowa oraz otwierająca tom, obszerniejsza “Ostatnia pieszczota”. Obie są - pisaną w pierwszej osobie - opowieścią o życiu Birgitte, emerytowanej kardiochirurżki, która uważa, że jej “życie jest wyludnione”.

- Zostało mi troje żywych ludzi - stwierdza narratorka “Chwil wieczności”. I opowiada o swoim życiu z precyzyjną ironią, błyskotliwym gderaniem, zwracając uwagę na wszystkie podstawowe tematy do zrealizowania w powieści o...

Wpadnijcie posłuchać dwóch Wojtków - Charchalisa i Szota, którzy będą rozmawiać o książce Rosy Montero, "Ta żałosna myśl, że nigdy więcej cię nie zobaczę", ale nie tylko...

O czym jest książka? Opis wydawcy:

Kiedy Rosa Montero odkrywa pamiętnik Marii Curie-Skłodowskiej, który ta zaczęła pisać po śmierci męża, Pierre’a, w słowach Marii odnajduje echo własnego smutku. Na przestrzeni czasu obie kobiety doświadczają tego samego bólu w obliczu niewyobrażalnej straty. Ich głosy mieszają się ze sobą, by opowiedzieć historię odradzania się do życia. Bo życie jest tak potężne, że od pierwszych chwil...

Georgi Gospodinow wśród sześciu finalistów Międzynarodowego Bookera! Oprócz bułgarskiego pisarza w finale znalazły się przekłady z katalońskiego, koreańskiego, hiszpańskiego i francuskiego. Kto ma szansę na to prestiżowe wyróżnienie? I kogo już mamy po polsku? Klik, klik.

Sądząc po książce Maggie Shipstead, żeby namówić czytelnika na spędzenie wielu godzin z waszą opowieścią potrzebujecie: Hollywood, Titanica, wyrazistych bohaterek, samolotów, transpłciowych rdzennych mieszkańców, prohibicji, miłości i wojny. W jednej książce. Maggie Shipstead w "Wielkim Kręgu" udowadnia, że można to wszystko zmieszać tak, by efekt był nie tylko strawny, ale wręcz byście nie mogli się od niego oderwać. (...) Wielkie książki budzą wielkie emocje, ale też obawę, którą doskonale rozumiem - że zaangażujemy swój czas w lekturę, a po kilku dniach, czy tygodniach okaże...

W ciągu ośmiu lat dwa wydania w Polsce i dwa przekłady. “Stoner” Johna Williamsa określany jest jako “zapomniane arcydzieło”, a my zachęcani do lektury nie tylko jakością tej literatury, ale i jej legendą. Postanowiłem przyjrzeć się dokładniej tej legendzie i dość szybko okazało się, że ani to taka zapomniana książka, ani autor nie jest jakimś nieznanym nikomu twórcą. Przyglądam się w tekście mechanizmom tworzenia legendy, ale i mechanizmowi “przepadania” literatury. “Stoner” ukazał się w 1965 roku. To nie był najlepszy rok do wydawania książki tak zwyczajnej w treści. W...

Zmarła Dubravka Ugresić, jedna z najważniejszych pisarek i eseistek ostatniego półwiecza.

Małgorzata Rejmer podzieliła się z nami taką refleksją:

- Była buntowniczką i wojowniczką. Zawsze z boku, w kontrze, pod prąd. Czarownica literatury, którą chorwaccy nacjonaliści chcieli spalić na stosie. Zdrajczyni narodu, wyklęta za swój sprzeciw wobec bałkańskiej kultury kłamstwa, patriarchatu, męskiej przemocy, różnych przejawów maczyzmu.

Przed wybuchem wojny w byłej Jugosławii biła na alarm, pokazując w swoich esejach, jak język debaty publicznej usprawiedliwia i normalizuje nienawiść, zwiastując przemoc i rozlew krwi.

Jaka to jest dziwna powieść. Ale w tej swojej dziwności pociągająca i wciągająca. Arcydzieło, czy wydmuszka, na którą dajemy się nabrać, bo tak bardzo potrzebujemy powieści o naszej współczesności? “Nikt o tym nie mówi” Patricii Lockwood znalazło się w finale Bookera i na listach najważniejszych książek 2021 roku najbardziej prestiżowych amerykańskich magazynów. Dlaczego? Czy da się napisać powieść - jak to napisała Clair Wills w “The New York Review” - “bildungsonline”? I czy da się ją czytać? Lockwood podjęła się ryzyka odpowiedzi na te pytania. Rezultat jest… dziwny. Tak jak dziwne są nasze czasy. Więcej - TUTAJ