Autorzy piszą o niej: “książka eksperyment”, ale nie spodziewajcie się tutaj nowych pomysłów na reportaże, odważnych sposób prowadzenia narracji czy eseistycznego rozmachu. “Łódź. Miasto po przejściach” to eksperyment jedynie formalny – zbiór reportaży zawiera teksty Wojciecha Góreckiego publikowane na początku lat 90. i wydane w 1998 roku w książce “Łódź przeżyła katharsis” oraz nowe teksty autorstwa Bartosza Józefiaka. Współpraca obu panów polegała na dopisaniu do dwóch tekstów Góreckiego współczesnej opowieści snutej przez Józefiaka, oraz kilku jego komentarzy do tekstów starszego...

Miło. Choć do jednej z tych książek mam dziesiątki uwag. Podzielę się nimi z Państwem jutro rano. #zdaniemszota #maggienelson #stanisławłubieński #czarne #agora #kajagucio #jakubkornhauser #ksiazkoweklimaty

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Cze 30, 2020 o 7:59 PDT

"Argonautów" Maggie Nelson postawiłbym obok Fadiman, Solnit, Butler czy Sontag - książka formująca myślenie. Bardzo bardzo Państwu polecam, bo to złoto.

Wspaniale napisana i zaskakująca opowieść o tożsamości, seksualności i po prostu życiu. Do tego wysmakowana literacko. Miałem przeczytać sobie kawałek do śniadania i jest już południe. #zdaniemszota #maggienelson #kajagucio #Czarne

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Cze 29, 2020 o 2:20 PDT

Koniec kwarantanny, koniec czytania kryminałów Pasierskiego. Mam jednak nadzieję na kolejny tom, bo jest to pisarz dobry i mający chwilami ciekawe pomysły, choć trzeci tom to akurat najsłabiej mu chyba wyszedł. Ma też Pasierski jakąś niejasną dla mnie skłonność do rozkmin o cenach nieruchomości (tak w Beskidzie Niskiem jak i na warszawskiej Pradze) i uwag na temat boho-hipster-korpo-wegan młodych ludzi w Warszawie, czyli tak jakby swoich rówiesników. Autorzy kryminałów często zapominają, że są one - przez swoją dość jednak prostą i przewidywalną konstrukcję - całkiem czytelnym portretem...

Przyszło w tym - trudnym - tygodniu. O tym dlaczego trudny niedługo napiszę, bo doprowadzają mnie do wściekłości ciekawscy, którzy wszystko wiedzą lepiej. Pasierskiego zażyczyłem sobie hurtowo, bo koledzy zaświadczyli (@kierzniewski @michal_nogas ), że to się da czytać, a ja się polskich kryminałów panicznie boję. "Topiel" @cwiekjakub czytałem i we wtorek wam napiszę obszerniej jak dobra to jest książka (moim zdaniem pierwsza dobra książka Ćwieka), @maxcegielski się powolutku wchłania i mam mieszane uczucia (tempo to jednak jest tu indyjskiego upału). Państwo co by przeczytali ze stosiku?...

Ciąg dalszy przegladu książek nominowanych do Nike. Książka Moniki Sznajderman jest z wielu powodów intrygujaca, choć nie ze wszystkim tu się można zgodzić, a nie każdy opis był potrzebny. Mimo to wyszedł tekst otwierający na nowe perspektywy, intrygujący.

---

„Pusty las” jest autobiografią, w której oczywiście znajduje się miejsce na anegdotę, jak choćby ta o powstaniu Wydawnictwa Czarne, ale więcej uwagi Sznajderman poświęca opisowi świata, który ją otacza i śledzeniu jego przeszłości. W komiksie „Tutaj” Richarda McGuire’a czytelnik na każdej stronie widzi tę samą przestrzeń, zmieniają się...

Że to mądra i ważna książka, to już pisałem. Ale nie wiedziałem, że taka ladna! Fantastyczna okładka (obwoluta!) i elegancki format. "Poufne" już na mojej półce, mam nadzieję, że u Państwa również (choćby wirtualnej). #zdaniemszota #mikołajgrynberg #poufne #czarne

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Cze 18, 2020 o 11:10 PDT

"Znalazłem swój głos, choć nie wiem na jak długo mi on starczy", mówi Mikołaj Grynberg w podcaście z okazji premiery "Poufnych", powieści o miłości i lęku, przy tym pełnej humoru.

"Mam nadzieję, że czytelnicy w "Poufnych" znajdą coś, co znają ze swoich rodzin, coś uniwersalnego". Zapraszam do posłuchania mojej rozmowy z Mikołajem Grynbergiem i szukania uwersalizmów w "Poufnych"

Szukaj także na Spotify.

“Pisz mi tak jeszcze”, chciałbym wykrzyczeć po lekturze “Poufnych”. Jest tu takie korzystanie z pisania, które otwiera czytelnikowi serducho, przy okazji nie traktując go zbyt brutalnie. Operacja na otwartym sercu ale robiona przez całkiem wesołego i przekornego chirurga.

“Poufne” Mikołaja Grynberga to zbiór opowieści, które choć zazębiają się ze sobą tworząc wielowarstwową opowieść o żydowskim doświadczeniu w powojennej Polsce, to mają w sobie coś kubicznego, jakby każda z nich mogła żyć własnym życiem i opowiadała inne losy. Bo choć nie trzeba być bardzo spostrzegawczym, by odkryć, że...