Na dobrą noc w Dzień Dziecka mam dla was fragment czytanki z "Książki dla klasy drugiej" Konstantego Lecha i Konrada Jeziorowskiego wydanej w 1929 roku w brazylijskiej Kurytybie. Podręcznik ten, skierowany do dzieci uczących się w polskich szkołach na emigracji, starał się połączyć nową rzeczywistość z pamięcią o Polsce. Tutaj nasz bohater, mały Jurek próbuje wyjaśnić Piniowi na czym polega polski patriotyzm. Na szczęście Pinio ma swój, brazylijski, co nie przeszkadza Jurkowi założyć w Brazylii polskiej republiki. Dopóki jest to marzenie dziecka, dopóty wydaje się być niegroźne i...

Jerzy Pilch zmarł w Roku Norwida. Trawestując Pilcha - czy ten goły fakt należy literacko ubarwić? On by potrafił. Jerzy Pilch (1952-2020) #jerzypilch

Post udostępniony przez Zdaniem Szota (@zdaniem_szota) Maj 29, 2020 o 10:40 PDT

Wiecie na czym polega dramat blogera książkowego? Że o siódmej rano biega po mieszkaniu i szuka zdjęć do foty, bo nominacje do Nike właśnie ogłoszono.

Oto one. I mój komentarz. Na ostro, bo piję poranną kawę o godzinie, o której normalnie od kilku miesięcy przewracam się w wyrze.

Refleksja numer jeden - przeraża mnie fakt, że czytałem siedemnaście z dwudziestu nominowanych książek, a o trzynastu pisałem. To nie świadczy dobrze wcale dobrze o jury tego konkursu. To świadczy o tym, że nie ma tu żadnych zaskoczeń, niewiele poszukiwania ciekawych, nowych głosów w literaturze. Poezja za...

Przyznawana od 1997 roku Nagroda Literacka Nike ma rangę najważniejszego wyróżnienia w Polsce, a wśród jej zwycięzców są m.in. Olga Tokarczuk, Wiesław Myśliwski czy Mariusz Szczygieł. Kto w tym roku według jury zasłużył na to wyróżnienie? Oto dwadzieścia nominowanych książek.

Jestem dzisiaj osobą szczęśliwą, bo w ciągu roku udało mi się przeczytać zdecydowaną większość z nominowanych książek i choć czasem nie zgadzam się z autorami czy autorkami, to doceniem i szanuję decyzje jury. Każdą z tych książek na pewno warto przeczytać, choćby po to, żeby się z nią pokłócić. Ale w większości wybory...

[1 rocznica Zdaniem Szota] Dobry wieczór Państwu, mija dzisiaj roczek temu miejscu! Zaczęliśmy go wierszem Grochowiaka, a potem jakoś tak poszło. Bardzo się cieszę z tego, że po wyjściu z poprzedniego miejsca, w którym publikowałem, odnaleźliśmy się w internecie na tym profilu. Jest was już ponad 16 tysięcy, w co trudno mi wręcz uwierzyć! Dziękuję za tysiące komentarzy, setki interakcji, wiadomości, nadesłanych książek i zasadniczo chyba pewne zaufanie, które do siebie mamy. Wzajemne, bo ja nie widzę tej relacji jednostronnie, ufam też Państwu, że czasem, gdy chcę napisać coś...

Czas by ktoś to napisał, doszedłem do wniosku, że mogę - jak dobrze, że nie ma warszawskich targów książki! Jaki wspaniały maj mamy dzięki temu, bez nadprodukcji książek. Bez sytuacji, gdzie tysiące złych nowości książkowych sprawia, że wartościowa literatura zginie w ogólnym zamęcie, bez tego corocznego “święta”, na które pracownicy wydawnictw musieli zapierniczać przez kilka miesięcy by jeszcze w ramach “nagrody” postać w weekend na stoisku i uśmiechać się do “ukochanych czytelników”, a w poniedziałek wrócić do biura i rozliczać tę piekielną imprezę. Stałem tam chyba z dziesięć razy...

Kiedy samobójstwo popełnił Dominik z Bieżunia nie widziałem tu tysięcy oburzonych komentarzy. Sam nie napisałem ani jednego. Gdy Milo zginęła w odmętach Wisły po samobójczym skoku nie było tu setek linków do tekstów o niej. Też nie linkowałem. Pamiętacie o nękanym Kacprze z Gorczyna? Podpowiem - też nie żyje. Nie pamiętałem, dzisiaj ktoś wspomniał. Ale wszyscy wiemy, że radio ocenzurowało listę przebojów. I słyszeliśmy Beatę, odważnie rapująca w tęczowych szpilkach. I wiemy, że Podsiadły nie będzie w radiu, które słucha 5 procent Polek i Polaków. To przynajmniej o połowę mniej...